Plac Kościelny w Łodzi

---

Historia

Pierwsze wzmianki o placu Kościelnym datowane są na rok 1414. Jednakże, nie można wykluczyć, że już w połowie XIV wieku istniał on w towarzystwie kościoła. To właśnie kościół, który przez wieki stał się integralną częścią placu, był pierwotnie drewniany i pozostawał we władaniu biskupów włocławskich. W 1897 roku został zbudowany murowany, stylowy gmach według projektu Konstantego Wojciechowskiego.

W przeszłości, Plac Kościelny wraz z Starym Rynkiem stanowił centrum rolniczej Łodzi. Jednakże, od końca XIX i początku XX wieku, kiedy to Łódź zaczęła ewoluować w wielokulturową metropolię, znaczenie tych miejsc zmalało na rzecz Rynku Nowego Miasta. W tym okresie dominującą część mieszkańców stanowili Żydzi oraz najbiedniejsi Polacy.

W 1940 roku w Łodzi utworzono jedno z największych gett w Polsce i Europie, w którym żyło ponad 200 tysięcy Żydów i Cyganów. W trakcie funkcjonowania getta, Plac Kościelny stanowił drugie, po Bałuckim Rynku, centralne miejsce w tej zamkniętej społeczności. W znajdujących się tam kamienicach miały siedziby istotne instytucje oraz urzędy, takie jak centrala gettowej sieci telefonicznej, Wydział Ewidencji Ludności z Biurem Meldunkowym, Urząd Stanu Cywilnego, Wydział Statystyczny i Archiwum. Po drugiej stronie ulicy Zgierskiej ulokowana była komenda policji żydowskiej, a w domu parafialnym, przy ul. Kościelnej 8, znajdował się komisariat niemieckiej policji kryminalnej. Po zakończeniu II wojny światowej plac wrócił do codziennego życia miasta.

---

Oceń: Plac Kościelny w Łodzi

---