Andrzej Nawrocki

---

Wykształcenie

Podczas niemal całego okresu okupacji, Andrzej Nawrocki aktywnie uczestniczył w tajnym nauczaniu, które obejmowało zarówno poziom szkoły powszechnej, jak i gimnazjum. Po zakończeniu II wojny światowej, kontynuował swoją edukację i ukończył XVI Państwowe Gimnazjum Męskie, znane dawniej jako A. Zimowskiego. W roku 1950, z powodzeniem zdał maturę w VIII Liceum Ogólnokształcącym im. Adama Asnyka w Łodzi. Następnie, w 1956 roku, uzyskał tytuł magistra inżyniera na Wydziale Włókienniczym Politechniki Łódzkiej, specjalizując się w dziedzinie dziewiarstwa.

Po zdobyciu wykształcenia, w 1963 roku Nawrocki został adiunktem naukowo-badawczym w Instytucie Włókiennictwa w Łodzi. W 1970 roku, po obronie pracy doktorskiej pt. *Wpływ niektórych parametrów struktury przędzy i dzianiny na przepuszczalność pary wodnej przez dzianinę*, zdobył stopień naukowy doktora nauk technicznych. Jego kariera akademicka kontynuowała się, a w 1973 roku uzyskał tytuł docenta.

Działalność zawodowa i naukowo-badawcza

Andrzej Nawrocki był wybitną postacią w dziedzinie przemysłu dziewiarskiego oraz medycyny materiałowej. Pełnił funkcję Kierownika Sekcji Surowcowej w Centralnym Laboratorium Przemysłu Dziewiarskiego i Pończoszniczego w Łodzi w latach 1956–1962. W tym czasie był współtwórcą koncepcji wytwarzania materiałów przydatnych w medycynie i prowadził zaawansowane badania naukowe mające na celu ustalenie technologii produkcji tych wyrobów.

Następnie, od 1962 do 1972 roku, był Zastępcą Kierownika Zakładu Dziewiarstwa w Instytucie Włókiennictwa w Łodzi, gdzie zajmował się nowymi kierunkami zastosowania dzianin. Jego prace obejmowały badania nad materiałami obiciowymi, podszywkami oraz elastycznymi taśmami produkowanymi techniką dziewiarską. Znaczące były również jego badania naukowe w zakresie fizjologii wyrobów dzianych. W wyniku swojego doświadczenia zawodowego oraz stałego kontaktu z literaturą techniczną, Nawrocki publikował prace w renomowanych czasopismach takich jak „Odzież”, „Technik Włókienniczy”, a także w „Pracach Instytutu Włókiennictwa” oraz w Biuletynie Informacyjnym Centralnego Laboratorium.

W latach 1967–1969 prowadził wykłady w kursach organizowanych przez UNIDO oraz na zlecenie NOT dla stypendystów z krajów rozwijających się. Jego działalność naukowa to także współautorstwo książek, takich jak „Przerób włókien chemicznych” z 1967 roku i „Poradnika Inżyniera-Włókiennictwo” wydanego w 1978 roku.

Od 1972 do 1998 roku pełnił funkcję Zastępcy Dyrektora ds. Naukowo-Badawczych w Centralnym Laboratorium Dziewiarstwa, które zostało przekształcone w Instytut Technik i Technologii Dziewiarskich „TRICOTEXTIL” „TRICOTEXTIL”. W tej roli dalej kierował badaniami służącymi medycynie i koordynował projekty związane z nowymi surowcami oraz technologiami w przemyśle dziewiarskim. Jego innowacyjne podejście doprowadziło do rozwoju nietypowych zastosowań dzianin, takich jak odzież ochronna dla motocyklistów, a także produkty dla sadownictwa i żeglarstwa.

Nawrocki, będąc już na emeryturze, nie zaprzestał działalności badawczej i naukowej. Od 1998 do 2007 roku pracował jako samodzielny pracownik naukowy oraz docent w ww. Instytucie, mimo zmagania się z chorobą, jego praca naukowa pozostała nieprzerwana aż do końca jego kariery.

Dorobek

Andrzej Nawrocki jest znaczącą postacią w dziedzinie dziewiarstwa oraz medycyny. Jego dorobek naukowy obejmuje szeroki wachlarz osiągnięć.

W ciągu swojej kariery, autor bądź współautor 29 prac naukowo-badawczych dotyczących innowacji w tej dziedzinie, co potwierdza jego aktywne zaangażowanie w badania.

Poza tym, wspólnie z innymi ekspertami, przyczynił się do powstania 3 książek oraz 25 artykułów opublikowanych w fachowych czasopismach technicznych, które są cennym źródłem wiedzy.

Jako recenzent 3 prac doktorskich, jego wkład w kształtowanie nowych pokoleń specjalistów jest nieoceniony. Ponadto, pełnił rolę promotora dla 15 prac dyplomowych inżynierskich i magisterskich, wspierając rozwój studentów w ich ścieżkach zawodowych.

Warto również wspomnieć, że Andrzej Nawrocki jest współautorem 11 patentów i wzorów użytkowych, co dowodzi jego zaangażowania w praktyczne zastosowanie zdobytej wiedzy.

Działalność naukowo-badawcza i społeczna

Będąc stałym członkiem Międzynarodowej Federacji Specjalistów Dziewiarzy, Andrzej Nawrocki uczestniczył pięciokrotnie w organizowanych przez Federację Kongresach, które miały miejsce w NRD, Szwajcarii, Bułgarii, na Węgrzech oraz w Polsce.

Jego działalność naukowo-badawcza obejmowała członkostwo w pięciu Radach Naukowych, w tym:

• Instytut Włókiennictwa,
• COBR Przemysłu Dziewiarskiego,
• COBR Przemysłu Jedwabniczo – Dekoracyjnego,
• COBR Przemysłu Odzieżowego,
• COBR Przemysłu Poligraficznego w Warszawie.

Nawrocki był także członkiem Komisji ds. Specjalizacji Zawodowej Inżynierów w Resorcie Przemysłu Chemicznego i Lekkiego oraz członkiem Odwoławczej Komisji Dyscyplinarnej, która działała przy Ministrze Przemysłu Lekkiego w latach 1975 – 1978.

W swojej karierze zawodowej działł jako członek Głównej Komisji Kwalifikacyjnej Rzeczoznawców SWP oraz pełnił rolę przewodniczącego Zespołu Technologicznego Dziewiarzy SWP w Łodzi. Później został wiceprzewodniczącym Oddziału Łódzkiego Stowarzyszenia Włókienników Polskich.

Współpraca z Politechniką Łódzką była również istotnym elementem jego działalności naukowej.

Pełnił również funkcję redaktora działowego w Komitecie Redakcyjnym Wydawnictwa ROINTE, a także był członkiem Rad Programowych w takich publikacjach jak „Przegląd Włókienniczy” oraz „Technika Włókiennicza”. Dodatkowo, Nawrocki był częścią Komitetu Redakcyjnego „Polimerów w medycynie”.

Nagrody i odznaczenia

Andrzej Nawrocki zdobył wiele prestiżowych wyróżnień oraz nagród w dziedzinie nauki, które odzwierciedlają jego wkład w rozwój technologii oraz medycyny.

• Nagroda Państwowa (zespołowa) II stopnia w obszarze nauki przyznana w 1964 roku „za udział w opracowaniu technologii i w biologicznej ocenie przydatności materiałów alloplastycznych potrzebnych w chirurgii”,
• Nagroda Państwowa (zespołowa) II stopnia w dziedzinie nauki w 1986 roku „za udział w opracowaniu, wytwarzaniu i zastosowaniu materiałów biomedycznych wykonanych techniką dziewiarską”,
• Nagroda Przewodniczącego Komitetu Nauki i Techniki za realizację projektu dotyczącego „Przepony dziane z włókien syntetycznych dla odsączania wody z podsadzki hydraulicznej w kopalniach” (1970),
• Złoty i Srebrny Krzyż Zasługi oraz Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski uznany w 1989 roku za znaczący wkład w działalność naukową, szczególnie w zakresie biomateriałów wytwarzanych techniką dziewiarską,
• Srebrna (1974) i Złota (1985) Odznaka „Zasłużony Pracownik Przemysłu Lekkiego”, Srebrna Odznaka Honorowa NOT (1979), a także Srebrna (1974) i Złota (1987) Odznaka Honorowa Stowarzyszenia Włókienników Polskich oraz Honorowa Odznaka i Nagroda Miasta Łodzi za wybitne osiągnięcia w zastosowaniu tworzyw sztucznych w medycynie.

---

Oceń: Andrzej Nawrocki

---