Feliks Buchalski

---

Życiorys

Feliks Buchalski urodził się w rodzinie Teodora i Stanisławy z Pieklińskich. Już od 1918 roku związał swoje życie z Wojskami Polskimi. Brał udział w obronie Lwowa oraz w wojnie z bolszewikami, co stanowiło ważny element jego biografii. W okresie od 10 marca do 1 października 1919 roku był uczniem 13. klasy (klasa „M”) Szkoły Podchorążych. 6 listopada 1919 roku został mianowany na podporucznika w piechocie z datą wsteczną na 1 listopada tego samego roku, a jego przydział skierowano do 19 pułku piechoty.

W swojej karierze wojskowej pełnił funkcję dowódcy pułkowej szkoły podoficerskiej oraz adiutanta X Brygady Piechoty. Z dniem 1 czerwca 1921 roku służył w 19 pułku piechoty, a 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podporucznika, z datą starszeństwa ustaloną na 1 października 1919 roku oraz lokatą 762 w korpusie oficerów piechoty, bez zmiany oddziału macierzystego, którym pozostał 19 pp.

12 lutego 1923 roku otrzymał awans na porucznika z mocą od 1 stycznia 1923 roku, co ogłosił Prezydent RP Stanisław Wojciechowski. W 1923 roku kontynuował służbę w 19 pp we Lwowie, a wkrótce potem został przeniesiony do korpusu oficerów samochodowych, gdzie wcielono go do 5 dywizjonu samochodowego w Krakowie. Tam zajmował się dowodzeniem plutonem oraz instruktarzem w kolumnie samochodów pancernych 5 batalionu czołgów i samochodów pancernych.

Po okresie służby frontline, buł nadano status rezerwy. W 1934 roku był zarejestrowany w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III, posiadając przydział w rezerwie do 5 dywizjonu samochodowego. W czasie międzywojennym mieszkał w Warszawie, gdzie dał się poznać jako solista warszawskiego chóru „Harfa” oraz aktywny działacz kultury.

W trakcie kampanii wrześniowej został wzięty do niewoli przez wojska radzieckie i osadzony w Kozielsku. W dniu 1 kwietnia 1940 roku figurował na liście wywózkowej LW jako poz. 85. W okresie od 3 do 5 kwietnia 1940 roku, został przekazany do dyspozycji szefa NKWD obwodu smoleńskiego. Niestety, w wyniku tragicznych wydarzeń, został zamordowany pomiędzy 4 a 7 kwietnia 1940 roku w lesie katyńskim.

Podczas ekshumacji przeprowadzonej przez Niemców w 1943 roku, jego tożsamość została potwierdzona i zapisano go w dzienniku działań komisji (bez daty dziennej). Widnieje także na liście PCK (AM) pod numerem 47. W Archiwum dr. Robla znajduje się kalendarzyk jeńca Kozielska Feliksa Gadomskiego, w którym można znaleźć nazwisko Feliksa Buchalskiego.

W wyniku starań, 5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło, nadał mu pośmiertnie stopień kapitana. Awans ogłoszono 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, na uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

Feliks Buchalski został odznaczony wieloma prestiżowymi wyróżnieniami, które uznawane są za symbol jego odwagi oraz poświęcenia.

• Krzyż Niepodległości,
• Krzyż Walecznych – dwukrotnie,
• Odznaka Honorowa „Orlęta”.

---

Oceń: Feliks Buchalski

---