Józef Landau (chemik)

---

Życiorys

Józef Landau przyszedł na świat w przemysłowej i handlowej rodzinie Salomona oraz Heleny z Korngoldów, która zmarła w 1927 roku. W 1894 roku zakończył swoje kształcenie w Wyższej Szkole Zawodowej w Łodzi. Następnie w latach 1894–1898 podejmował studia na Politechnice w Charlottenburgu, a później do roku 1900 kontynuował naukę na Uniwersytecie w Berlinie, gdzie pod czujnym okiem K. Liebermanna obronił pracę doktorską na temat węglików krzemu. W późniejszym okresie jego działalność naukowa obejmowała także uzyskanie tytułu docenta, której to pracy również przewodził ten sam promotor.

Kolejnym krokiem w jego karierze było podjęcie działań w Sorbonie i Collège de France, gdzie miał okazję pracować pod przewodnictwem prof. Henriego Moissana. W 1907 roku stał się właścicielem fabryki znajdującej się na Borowym Polu, w pobliżu Zawiercia. Jego zaangażowanie w branży chemicznej przejawiało się w utworzeniu Towarzystwa Zakładów Chemicznych Strem w Warszawie, które współtworzył, pełniąc funkcje dyrektora oraz członka zarządu aż do 1939 roku.

Józef Landau był również jednym z inicjatorów Międzynarodowego Syndykatu Producentów Kleju Epidos, z siedzibą w Zurychu. W latach 1921-1935 przewodniczył Związkowi Przemysłu Chemicznego Rzeczypospolitej Polski, a przez kolejne lata pełnił funkcję wiceprezesa tegoż Związku. W 1921 roku aktywnie uczestniczył w zebraniach Société de la Chimie Industrielle oraz angażował się w działania Moissan de la Chimie, co podkreśliło jego międzynarodowe aspiracje w dziedzinie chemii.

Od 1928 roku zasiadał jako radca w Izbie Przemysłowo-Handlowej w Warszawie, a od 1935 roku był członkiem zgromadzenia okręgowego Izby, gdzie pełnił obowiązki sędziego w Sądzie Kartelowym. W 1936 roku, na zaproszenie francuskiego ministra przemysłu, przebywał we Francji jako członek polskiej delegacji przemysłowców. Od 19 marca 1927 roku był również członkiem Stowarzyszenia Humanitarnego Braterstwo B’nasi B’rith w Warszawie.

Dodatkowo, aktywnie zaangażował się w działalność wolnomularstwa polskiego przyjmując imię zakonne Szczęsny Prawdzic. Najpierw członkiem warszawskiej loży Wolność Przywrócona, a później przeniósł się do nowo założonej loży Przesąd Zwyciężony w Krakowie w 1935 roku, a następnie do loży Staszic w Sosnowcu, gdzie w latach 1937–1938 pełnił zaszczytną rolę Czcigodnego Mistrza.

W jego bogatej karierze znalazły się także zarządy w Banku Zachodnim S. A. w Warszawie, Banku Handlowo-Przemysłowym w Łodzi, oraz Zakładach Chemicznych w Winnicy S. A. w Warszawie. Landau był autorem licznych artykułów dotyczących stearyny, gliceryny oraz tłuszczów zwierzęcych, a swoje publikacje umieszczał głównie we „Wiadomościach Przemysłu Chemicznego”. W kolejnych latach napisał prace takie jak „Odpadki zwierzęcego pochodzenia” (1916) oraz „Tłuszcze zwierzęce” (1917).

W 1908 roku ożenił się z Haliną Przeworską, która pochodziła z rodziny zajmującej się cukrownictwem. Para doczekała się dwojga dzieci: Stanisława Tadeusza, urodzonego w 1909 roku, oraz Marii Janiny, która przyszła na świat w 1923 roku. Niestety, 12 lutego 1944 roku, Landau i jego żona zostali rozstrzelani przez Policję Polską Generalnego Gubernatorstwa. Oboje znaleźli swój ostatni spoczynek na cmentarzu w Radości.

Ordery i odznaczenia

Józef Landau, wybitny chemik, został uhonorowany szeregiem prestiżowych odznaczeń za swoje osiągnięcia i wkład w rozwój nauki. Poniżej przedstawione są szczegóły dotyczące jego odznaczeń:

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 30 kwietnia 1927 roku,
• Wielki Oficer Orderu Leopolda (Belgia),
• Krzyż Komandorski Orderu Leopolda (Belgia),
• Krzyż Kawalerski Orderu Legii Honorowej (Francja).

---

Oceń: Józef Landau (chemik)

---