Ze’ew Hadari

---

Życiorys

W lipcu 1931 roku, Hadari, będący aktywnym członkiem organizacji Frajhajt, rozpoczął współpracę z Hananem Meirim z ruchu He-Chaluc, co zaowocowało organizacją obozu szkoleniowego dla Żydów. Ośrodek, znany jako hachszary im. Bera Borochowa, został początkowo ulokowany przy ul. Ogrodowej 9. W 1934 roku natomiast, ku nowym możliwościom, siedziba została przeniesiona na ul. Leszno 41, która później zyskała miano ul. gen. L. Żeligowskiego. Główne cele założycieli tego ośrodka obejmowały organizowanie pracy dla młodych Żydów, aby przygotować ich do emigracji do Izraela oraz do odbudowy nowego państwa.

W 1935 roku Hadari postanowił wyemigrować do Izraela, dołączając do kibucu Giwat ha-Szelosza. Podczas II wojny światowej wchodził w skład Histadrutu oraz Ruchu Kibucowego. W ramach swoich działań w tych organizacjach, był delegowany do Konstantynopola, gdzie w Komitecie Ratunkowym Agencji Żydowskiej podejmował działania w celu wsparcia Żydów żyjących pod niemiecką okupacją. Odpowiadał za organizację pomocy dla Żydów węgierskich, dążąc do dostarczenia 10 000 ciężarówek, które miały być wykorzystane w nieudanej akcji „dobra za krew”.

W 1944 roku Hadari rozpoczął starania na rzecz utworzenia ruchu He-Chaluc w Bułgarii. W 1945 roku uczestniczył w organizacji nielegalnej aliji we Francji, pełniąc funkcję zastępcy szefa organizacji Mossad LeAliyah Bet – Szaula Avigura. W Paryżu miał za zadanie zorganizowanie nielegalnego transportu imigrantów statkiem „Exodus” do Izraela. Po zakończeniu tych działań zaciągnął się do Sił Obronnych Izraela, gdzie służył w jednostce Palmach w Brygadzie Pancernej Harel, a w trakcie walk o niepodległość Izraela odniósł rany.

Po ukończeniu służby wojskowej, Hadari kontynuował naukę, studiując fizykę jądrową na Sorbonie w Paryżu, gdzie uzyskał stopień doktora. Po powrocie do Izraela, zaangażował się w tworzenie Centrum Badań Jądrowych Negev w Dimonie, a jego prace koncentrowały się na budowie reaktora jądrowego. Działał również na rzecz utworzenia Uniwersytetu Negewu, po założeniu którego objął stanowisko wykładowcy i profesora.

W latach 1961–1963 pełnił funkcję burmistrza Beer-Szewy. Zasługi Hadariego w dziedzinie literatury wojskowej zostały docenione w 1983 roku, kiedy to otrzymał nagrodę Icchaka Sadeha, przyznawaną za najlepsze książki w tym gatunku. W 2011 roku jedna z alei w Beer-Szewie, na pamiątkę jego wkładu, została nazwana jego imieniem.

Publikacje

Ze’ew Hadari jest autorem wielu znaczących publikacji, które odkrywają ważne aspekty historii żydowskiej imigracji do Palestyny. Wśród jego prac możemy wyróżnić:

• Voyage to freedom: an episode in the illegal immigration to Palestine (1985),
• Second Exodus: the full story of Jewish illegal immigration to Palestine, 1945–1948 (1991).

---

Oceń: Ze’ew Hadari

---