Mieczysław Wroński (chemik)

---

Nauka, studia

W latach 1933–1939 Mieczysław Wroński uczęszczał do szkoły podstawowej w Łodzi. Jednakże jego edukacja została przerwana z powodu wybuchu II wojny światowej oraz późniejszego przejęcia Łodzi przez Niemców, co miało miejsce po 12 grudnia 1939 roku, kiedy to zamknięto polskie szkoły w Łodzi.

Po zakończeniu wojny, w 1945 roku, Mieczysław zdobył świadectwo dojrzałości w I Państwowym Liceum i Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika w Łodzi w trybie eksternistycznym. Następnie, w latach 1945–1949, kontynuował naukę na Wydziale Chemicznym Politechniki Łódzkiej (PŁ), gdzie w 1949 roku uzyskał tytuł magistra inżyniera chemika.

Praca

W trudnych czasach okupacji, Mieczysław Wroński rozpoczął swoją karierę zawodową w branży budowlanej, jednak jego zainteresowania naukowe skłoniły go wkrótce do pracy w laboratorium chemicznym. Wówczas został zatrudniony w Fabryce Włókien Chemicznych „Zellgarn”, która później zmieniła nazwę na „Anilana”.

W okresie od 1949 do 1952 roku, Wroński pracował w Instytucie Włókiennictwa w Łodzi na stanowisku kierownika zespołu badawczego. Jego osiągnięcia były znaczące również w dziedzinie edukacji, gdyż równolegle był asystentem profesora Józefa Chrząszczewskiego na Uniwersytecie Łódzkim (UŁ). To właśnie tutaj pomagał w organizacji Pracowni Wody i Ścieków, która przy Katedrze Chemii Organicznej UŁ przekształciła się w 1951 roku w Zakład Technologii Chemicznej.

Mieczysław Wroński przez całą swoją karierę naukowo-dydaktyczną związany był z UŁ, gdzie awansował z pozycji starszego asystenta do adiunkta. W 1956 roku, Rada Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Łódzkiego nadała mu stopień naukowy kandydata nauk chemicznych, a dwa lata później otrzymał tytuł naukowy docenta.

W roku 1968 jego kariera osiągnęła szczyt, gdy został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1990 roku profesorem zwyczajnym. Posiadał również duże doświadczenie w zarządzaniu, kierując Katedrą (Zakładem) Technologii Chemicznej i Ochrony Środowiska przez 35 lat (1961–1996). Dodatkowo, Wroński aktywnie uczestniczył w pracach różnych komisji rektorskich i dziekańskich, co świadczy o jego zaangażowaniu w życie akademickie uczelni.

Dorobek naukowy

W swoim dorobku Mieczysław Wroński może poszczycić się wieloma osiągnięciami. Posiada dwa patenty oraz 11 polskich norm, co świadczy o jego wkładzie w rozwój nauki i technologii. Dodatkowo, opublikował cztery artykuły przeglądowe, a także ponad 150 artykułów w zarówno krajowych, jak i międzynarodowych czasopismach naukowych.

Jego prace koncentrowały się głównie na różnych obszarach chemii, w tym:

• zagadnieniach związanych z wiązkami siarki,
• kinetyce chemicznej,
• chemii analitycznej, szczególnie dla ochrony środowiska,
• chromatografii,
• elektroforezie,
• izotachoforezie.

Wroński jest uznawany za założyciela szkoły chemii siarki oraz metod oznaczania zarówno związków nieorganicznych, jak i organicznych siarki. Jednym z jego kluczowych osiągnięć było wprowadzenie w 1958 roku nowych reagentów chemicznych w dziedzinie analizy, które określił mianem tiomerkurometrii. Do najważniejszych z nich należą: dwutiofluoresceina, rtęciowana fluoresceina oraz kwas o-hydroksyrtęciobenzoesowy.

W zakresie współpracy z przemysłem, chemik ten współdziałał z licznymi krajowymi firmami oraz instytucjami. Jego działalność obejmowała m.in.:

• Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Siarkowego w Machowie,
• Instytut Gazownictwa,
• Instytut Ochrony Środowiska,
• Zakłady Chemitex-Wistom,
• Instytut Włókien Chemicznych w Łodzi.

Wroński nawiązał także międzynarodowe kontakty, współpracując z zagranicznymi instytucjami badawczymi. Jako ekspert w International Organization for Standardization oceniał różne projekty nowych norm dotyczących ochrony środowiska oraz współpracował z Niemieckim Towarzystwem Chemicznym we Freiburgu. Dodatkowo, w latach 1976–1978 pełnił funkcję kierownika Katedry Inżynierii Chemicznej i Petrochemii na Uniwersytecie Port Harcourt w Nigerii.

Na zakończenie warto zaznaczyć, że Mieczysław Wroński był promotorem ponad 120 prac magisterskich oraz 10 prac doktorskich, wnosząc istotny wkład w kształcenie przyszłych pokoleń chemików.

Najważniejsze publikacje

Oto zestawienie kluczowych publikacji związanych z dorobkiem Mieczysława Wrońskiego, które stanowią ważny wkład w dziedzinie chemii. W ciągu swojej kariery autor ten zgromadził wiele istotnych prac naukowych, a oto niektóre z nich:

• zastosowanie związków rtęcioorganicznych w analizie chemicznej (1958),
• kinetyka reakcji siarczkowania jednowodorotlenowych alkoholi (1959),
• Anwendung von mercuriertem Phenolphthalein und Fluorescein in der chemischen Analyse (1960),
• Mercurimethc determination of thiocyanates and isothiocyanates (1966),
• Determination of organic sulphides by enthalpi metry using chromy l chloride (1986),
• the influence of cellulose content in cellulose gel on electrophoretic mobility (1989),
• wydawnictwo Academic Press zleciło mu opracowanie wielostronicowego hasła T/7/O/S, do Encyclopedia of Analytical Science (1995).

Działalność w towarzystwach naukowych

Mieczysław Wroński, jako aktywny członek środowiska naukowego, odgrywał istotną rolę w wielu organizacjach. Od 1954 roku zaangażował się w działalność Polskiego Towarzystwa Chemicznego (PTCh), co stanowiło ważny krok w jego karierze. W latach 1970–1972 miał zaszczyt pełnić funkcję przewodniczącego Oddziału Łódzkiego PTCh, a po tym okresie przez cztery lata kierował Sekcją Siarki przy Zarządzie Głównym PTCh.

Oprócz swojej działalności w PTCh, od 1961 roku był również członkiem Łódzkiego Towarzystwa Naukowego, co pokazuje jego zaangażowanie w rozwój nauki i współpracę z innymi badaczami związanymi z tym owocnym regionem.

Odznaczenia

Mieczysław Wroński, będący wybitnym chemikiem, został uhonorowany szeregiem prestiżowych odznaczeń za swoje znaczące osiągnięcia w dziedzinie nauki. Oto lista wyróżnień, które zdobył w trakcie swojej kariery:

• złoty Krzyż Zasługi,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
• Medal Komisji Edukacji Narodowej,
• Honorowa Odznaka Miasta Łodzi,
• Medal „Uniwersytet Łódzki w służbie społeczeństwa i nauki”,
• liczne nagrody ministra nauki oraz rektora Uniwersytetu Łódzkiego.

Po jego odejściu, zmarł w Łodzi, złożono go do wiecznego spoczynku na cmentarzu komunalnym na Dołach w Łodzi.

---

Oceń: Mieczysław Wroński (chemik)

---