Tadeusz Andrzejewski

Nauka i edukacja

Tadeusz Andrzejewski, urodzony 11 grudnia 1923 roku w Łodzi, był wybitnym polskim egiptologiem oraz archeologiem. Jego prace badawcze i odkrycia miały znaczący wpływ na rozwój wiedzy o starożytnym Egipcie.

Niestety, jego życie zakończyło się zbyt wcześnie, gdyż zmarł 28 czerwca 1961 roku w Warszawie, pozostawiając po sobie bogaty dorobek naukowy.

Życiorys

Tadeusz Andrzejewski był absolwentem egiptologii Uniwersytetu Warszawskiego. Po zakończeniu studiów, w 1949 roku, rozpoczął pracę w Dziale Sztuki Starożytnej Muzeum Narodowego w Warszawie. Od 1951 roku związany był z Uniwersytetem Warszawskim, gdzie pracował w Zakładzie Egiptologii.

Magisterium uzyskał, pisząc pracę na temat Księgi Umarłych piastunki Kai. Doktoryzował się w 1960 roku, prezentując opracowanie pod tytułem Le papyrus mythologique de Te-hem-en-Mout. Następnie kontynuował swoją edukację, uczestnicząc w specjalistycznych studiach dotyczących demotyki w Pradze i Kopenhadze. W 1961 roku otrzymał tytuł docenta.

W swoim dorobku zawodowym miał również udział w ważnych wykopaliskach. W 1956 roku asystował Kazimierzowi Michałowskiemu podczas prac wykopaliskowych w Mirmeki na Krymie. Dwa lata później, w latach 1957 i 1958, pełnił rolę zastępcy kierownika wykopalisk w egipskim Tell Atrib.

W okresie od 1958 do 1959 roku prowadził badania w delcie Nilu, gdzie przeprowadził wiele samodzielnych pomiarów oraz wykopalisk. W 1958 roku brał także udział w wyprawie do Nubii. Egipska Służba Starożytności (Service des Antiquités) zleciła mu naukowe opracowanie tekstów z grobu Ramzesa III z tebańskiej Doliny Królów; praca ta została niemal ukończona przed jego śmiercią, a kontynuował ją jego uczeń Marek Marciniak.

W roku 1960 był zaangażowany w badania epigraficzne świątyni Hatszepsut w Deir el-Bahari oraz stworzył dokumentację dotyczącą stanowiska archeologicznego Faras. Jednak jego życie potoczyło się tragicznie. Zmarł śmiercią samobójczą 28 czerwca 1961 roku w Warszawie, a jego ciało zostało pochowane na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 265-3-9).

Najważniejsze publikacje

Oto ważne publikacje autorstwa Tadeusza Andrzejewskiego, które zasługują na szczegółowe omówienie. Oto ich lista:

  • Księga Umarłych piastunki Kai: papirus ze zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie nr 21884. Warszawa: Muzeum Narodowe, 1951,
  • Księga Umarłych kapłana pisarza Neferhotep. Papirus ze zbiorów Muzeum Czartoryskich w Krakowie. Kraków: Muzeum Narodowe, 1951,
  • Starożytny Egipt. Warszawa: Czytelnik, 1952,
  • Le papirus mythologique de Te-hem-en-Mout. Warszawa-La Haye-Paris: PWN – Mouton, 1959,
  • Opowiadania egipskie [przekład]. Warszawa: PWN, 1958,
  • Katalog rękopisów egipskich, koptyjskich i etiopskich [współautorstwo]. Warszawa: PWN, 1960,
  • Pieśni rozweselające serce [przekład]. Warszawa: PWN, 1963,
  • Dusze boga Re. Wśród egipskich świętych ksiąg. Warszawa: PWN, 1967.

Przypisy

  1. Cmentarz Stare Powązki: TADEUSZ ANDRZEJEWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 06.10.2022 r.]
  2. a b c d e f g h i j k l Śliwa 2019 ↓, s. 8.
  3. a b c d e f g h i j k l Śliwa 2019 ↓, s. 7.
  4. Dembska A., 1995: Kultura starożytnego Egiptu, słownik. Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa.
  5. Kazimierz Michałowski: Od Edfu do Faras. Polskie odkrycia archeologii śródziemnomorskiej, Warszawa: WAiF, 1974, s. 235-237.
  6. K. Michałowski w Przedmowie (Dusze boga Re, dz. cyt., s. 8).

Oceń: Tadeusz Andrzejewski

★★★★★
Średnia ocena:4.63 Liczba ocen:13