Waldemar Chmielewski to postać, która zapisała się w dziejach polskiej archeologii. Urodził się 17 czerwca 1929 roku w Łodzi i zmarł 21 lipca 2004 roku. Był wybitnym archeologiem, który swoją karierę naukową związał z Uniwersytetem Warszawskim, gdzie pełnił funkcję profesora.
Prowadził badania dotyczące prehistorii zarówno Afryki, jak i Azji, przyczyniając się do poszerzenia wiedzy na temat tych regionów. Chmielewski to również ekspert w obszarze badań paleolitu na ziemiach polskich, co dodatkowo podkreśla jego znaczenie w rozwoju archeologii w Polsce.
Życiorys
W 1951 roku Waldemar Chmielewski ukończył studia na Uniwersytecie Łódzkim. To był okres jego intensywnej nauki, podczas którego był członkiem grupy uczniów Konrada Jażdżewskiego. W obronie magisterium, która miała miejsce kiedy miał 22 lata, bazował na wynikach badań przeprowadzonych pod okiem Jażdżewskiego, związanych z wykopaliskami w Sarnowie oraz Gaju.
W 1960 roku zdobył tytuł doktora, na który wpływ miały rezultaty jego własnych badań archeologicznych, głównie prowadzonych w jaskiniach w Jerzmanowicach i Sąspowie. Zaledwie trzy lata później, w 1963 roku, osiągnął stopień doktora habilitowanego. Od 1948 do 1963 roku swoją karierę zawodową związał z Muzeum Archeologicznym i Etnograficznym w Łodzi.
W okresie 1956–1970 Chmielewski pracował również w Instytucie Kultury Materialnej Polskiej Akademii Nauk. Po 1970 roku, jego kariera naukowa kontynuowała się na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie pełnił funkcję dyrektora Instytutu Archeologii w latach 1976-1987 oraz był dziekanem Wydziału Historycznego. Chociaż krótko, służył także jako wykładowca w Katedrze Archeologii Uniwersytetu Łódzkiego. W 1971 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a około 1980 roku tytuł profesora zwyczajnego.
Badania paleolitu na polskich ziemiach stały się specjalnością Chmielewskiego. Brał udział w licznych ekspedycjach archeologicznych do takich krajów jak Egipt, Sudan, Irak oraz Indie. Zainicjował również długoterminową polską ekspedycję do Nubii, gdzie prowadzone były międzynarodowe badania ratunkowe związane z budową Wielkiej Tamy powyżej Asuanu.
Od 1966 roku był aktywnym członkiem Międzynarodowej Unii Nauk Pre- i Protohistorycznych. Wraz z Teresą Madeyską prowadził istotne badania archeologiczne w Schronisku Wylotnym w Ojcowie oraz na stanowisku Kraków-Zwierzyniec (stanowisko 1).
Po wieloletniej pracy, wspomniany naukowiec został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach, pozostawiając po sobie bogaty dorobek naukowy oraz ślad w historii archeologii w Polsce.
Wybrane prace
Waldemar Chmielewski, uznawany za znaczącą postać w dziedzinie archeologii, jest autorem wielu istotnych prac naukowych. Poniżej przedstawiamy kilka jego wybranych osiągnięć:
- Civilisation de Jerzmanowice (1961),
- Prahistoria ziem polskich. Tom I. Paleolit i mezolit (1975) [współautor],
- The Pleistocene and early Holocene archaeological sites on the Atbara and Blue Nile in Eastern Sudan, opublikowany w „Przeglądzie Archeologicznym” (1987).
Przypisy
- a b c d e f g h i j k l m n Lech 2004, s. 214.
- a b c d Śliwa 2019, s. 39.
- Lech 2004, s. 215.
- a b c d e f Lech 2004, s. 213.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Krzysztof Jakubowski (geolog) | Anna Wesołowska-Firlej | Sławomir Kaczorowski | Zbigniew Kołaciński | Janusz Kopczyński | Piotr Amsterdamski | Krystyna Konopka | Stanisław Czajkowski (filozof) | Mirosława Czerny | Wojciech Banaszczyk | Marzena Woźniak-Łabieniec | Stefania Warszawska | Halina Klatkowa | Marian Małowist | Anna Burdówna | Bogusław Wódka | Emilia Fiszer | Ignacy Ryszard Danka | Przemysław Smolarek | Jan KożuchowskiOceń: Waldemar Chmielewski (archeolog)