Włodzimierz Boruński

---

Życiorys

Włodzimierz Boruński przyszedł na świat jako syn adwokata, co zapewne wpłynęło na jego późniejsze zainteresowania w dziedzinie sztuki i kultury. W latach 1924–1925 podejmował studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie zdobywał wiedzę, która mogła mu się przydać w różnych aspektach życia. W 1932 roku zdał egzamin eksternistyczny, co otworzyło mu drzwi do dalszej kariery zawodowej.

W okresie międzywojennym, a szczególnie w latach 30. XX wieku, Boruński zyskał uznanie jako reżyser oraz aktor, występując w popularnych teatrzykach rewiowych. Jego kariera uległa znacznemu przekształceniu podczas II wojny światowej, kiedy to walczył jako żołnierz II Armii Wojska Polskiego, a jego działania przyczyniły się do forsowania Nysy.

W 1945 roku, w Lubaniu na Dolnym Śląsku, założył teatrzyk Siódme niebo, przejmując rolę dyrektora. Dodatkowo, w tym czasie założył i redagował pismo Na straży do roku 1947, gdzie również aktywnie wspierał organizację ruchu szkolnictwa. W 1949 roku opuścił Śląsk i na stałe osiedlił się w Warszawie, co stało się punktem zwrotnym w jego życiu zawodowym.

Włodzimierz Boruński był również autorem wielu zbiorów poezji, skeczy, monologów i piosenek, które zdobyły popularność w Teatrze Syrena w Warszawie. W 1961 roku, za namową znanego twórcy Tadeusza Konwickiego, zadebiutował w filmie Zaduszki, co zapoczątkowało jego karierę na dużym ekranie. W szczególności wyróżniał się w rolach starych Żydów, np. w postaci doktora Szumana w serialu Lalka, krawca Golda w ekranizacji Zazdrości i medycyny, a także Halperna w Ziemi obiecanej oraz Sommera w Polskich drogach.

Oprócz tego, miał okazję występować w różnorodnych rolach filmowo-teatralnych, w tym epizodzie jako lekarz sądowy w telewizyjnym kryminalnym widowisku Teatru Sensacji pt. Upiór w kuchni w reżyserii Janusza Majewskiego, które miało premierę w 1976 roku.

Włodzimierz Boruński spoczywa na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kw. 70D-IV-12), pozostawiając po sobie nie tylko dorobek artystyczny, ale także ślad w sercach tych, którzy mieli przyjemność z nim pracować i go znać.

Filmografia

Filmografia Włodzimierza Boruńskiego obejmuje wiele znaczących ról, które uczyniły go jedną z rozpoznawalnych postaci polskiego kina.

• Zaduszki (1961) – Goldapfel,
• Niekochana (1965) – inżynier Śliwa, szef Noemi,
• Salto (1965) – Blumenfeld,
• Zazdrość i medycyna (1973) – krawiec Abraham Gold,
• Czterdziestolatek (serial telewizyjny) (1974–1976) – sąsiad Karwowskich,
• Personel (1975) – kierownik techniczny w teatrze, dawny znajomy ciotki Romka,
• Zaklęte rewiry (1975) – redaktor,
• Ziemia obiecana (1974) – Halpern,
• Polskie drogi (serial telewizyjny) (1976–1977) – Sommer, przed wojną właściciel kamienicy Niwińskich (odc. 2.Obywatele GG, odc. 4. Na tropie i odc. 8. Bez przydziału),
• Lalka (serial telewizyjny) (1977) – doktor Michał Szuman, przyjaciel Stanisława Wokulskiego,
• Sprawa Gorgonowej (1977) – Birnbaum, więzień polityczny,
• Lekcja martwego języka (1979) – Roth, recepcjonista w hotelu,
• Królowa Bona (serial telewizyjny) (1980) – astrolog na Wawelu,
• Młyn Lewina (Levins Muhle) (1980) – rabin Dawid,
• Zamach stanu (1980) – adwokat K. Sterling, obrońca w procesie brzeskim,
• Dolina Issy (1982) – sekretarz rabina,
• Hotel Polanów i jego goście (Hotel Polan und seine Gäste) (1982) – rabin Cohen,
• Klakier (1982) – Gustawek,
• Wedle wyroków twoich… (1983) – dziadek Ruth,
• Mrzonka (1985) – pan B.

Jego wszechstronność oraz zdolności aktorskie pozwoliły mu na odgrywanie różnorodnych postaci, co wpisało się w historię polskiej kinematografii.

Odznaczenia i nagrody

Włodzimierz Boruński zdobył liczne odznaczenia i nagrody podczas swojej kariery artystycznej, które świadczą o jego wysokich umiejętnościach oraz znacznym wkładzie w polską kulturę.

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, otrzymany w 1974 roku,
• Nagroda przyznana na Festiwalu Polskiej Twórczości Telewizyjnej w Olsztynie za niezapomnianą rolę w serialu telewizyjnym Lalka w 1978 roku,
• Nagroda na tym samym festiwalu za wybitne wcielenie w postać Sommera w serialu telewizyjnym Polskie drogi, również w 1978 roku,
• Nagroda Przewodniczącego Komitetu do Spraw Radia i Telewizji I stopnia za tę samą rolę Sommera w Polskich drogach, przyznana w 1978 roku,
• Nagroda Przewodniczącego Komitetu do Spraw Radia i Telewizji za rolę w filmie Mrzonka, ktory miał miejsce w 1986 roku.

---

Oceń: Włodzimierz Boruński

---