Aleksander Burski

Polityka i administracja

Aleksander Burski to postać, która odgrywała ważną rolę w polskiej historii XX wieku. Urodził się 14 listopada 1904 roku w Łodzi, a zmarł 12 czerwca 1991 roku. Jego życie zawodowe i polityczne obejmowało wiele dziedzin, w których aktywnie się angażował.

Był nie tylko wybitnym tkaczem, lecz także związkowcem oraz politykiem o komunistycznych poglądach. Jego działalność w strukturach politycznych była szeroka i zróżnicowana, obejmująca m.in. funkcję posła do Krajowej Rady Narodowej, a także do Sejmu Ustawodawczego oraz na Sejm PRL w jego drugiej i trzeciej kadencji.

W latach 1960–1968 pełnił także funkcję przewodniczącego Komitetu Pracy i Płac, co świadczy o jego wpływie na politykę pracy w Polsce Ludowej. Burski był jednym z budowniczych nowej rzeczywistości społeczno-politycznej, której cechy współczesnej Polski były kształtowane przez dekady jego aktywności.

Życiorys

Aleksander Burski był synem Juliana i Teofili, który zdobył wykształcenie średnie. Jego kariera zawodowa rozpoczęła się w przemyśle włókienniczym, gdzie w 1923 roku dołączył do Związku Włókniarzy w Łodzi. Ponadto, stał się członkiem Towarzystwa Uniwersytetów Robotniczych, co świadczy o jego zaangażowaniu w działalność społeczną.

Ze względu na swoje przekonania polityczne, Burski był więziony trzykrotnie: w latach 1925, 1930 oraz 1938, a także przebywał w obozie w Berezie Kartuskiej. Jako członek Komunistycznej Partii Polski od 1927 roku, współdziałał z Polską Partią Socjalistyczną, gdzie organizował komitety dzielnicowe w Łodzi. W 1930 roku był kandydatem do Sejmu z ramienia Lewicy Związkowej, jednak nie uzyskał mandatu, będąc delegatem robotników Fabryki Przygórskich.

Jego działalność zawodowa obejmowała również Górny Śląsk oraz Warszawę. Po wybuchu II wojny światowej, dzięki amnestii, został uwolniony z więzienia w Łęczycy, a następnie udał się do Białegostoku, gdzie kontynuował pracę w swoim zawodzie. W 1941 roku osiedlił się w Warszawie, a w 1942 roku wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej oraz Gwardii Ludowej, co zaznaczyło jego dla ruchu oporu.

W 1944 roku Burski został skierowany do Okręgu Częstochowsko-Radomszczańskiego Armii Ludowej, gdzie działał aż do stycznia 1945 roku. Po zakończeniu wojny był przewodniczącym Zarządu Głównego Związku Zawodowego Pracowników Przemysłu Włókienniczego. Pełnił również rolę zastępcy skarbnika i tymczasowego przewodniczącego Komisji Centralnej Związków Zawodowych w latach 1945-1949. W latach 1949-1952 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Centralnej Rady Związków Zawodowych. Dodatkowo został członkiem Komitetu Wykonawczego Światowej Federacji Związków Zawodowych.

W okresie 1952-1954 był dyrektorem Bielawskich Zakładów Przemysłu Bawełnianego w Bielawie, a następnie do 1958 roku dyrektorem Zarządu Produkcji Włókienniczej, Odzieżowej i Skórzanej w Centralnym Związku Spółdzielczości Pracy. Od 1958 do 1960 roku zajmował stanowisko wiceprezesa Najwyższej Izby Kontroli. Był delegatem na I oraz II Zjazd Polskiej Partii Robotniczej (1945, 1948) oraz Kongres Zjednoczeniowy z terenu Łodzi w 1948 roku, gdzie przystąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.

Od 1945 roku był także kierownikiem wydziału przemysłowego Komitetu Wojewódzkiego PPR w Łodzi, a przez swoją działalność wszedł w skład Komitetu Centralnego PPR, a następnie KC PZPR w latach 1948-1952. Jego aktywność polityczna obejmowała również posłowanie do Krajowej Rady Narodowej oraz późniejsze mandaty w Sejmie Ustawodawczym oraz Sejmie PRL II i III kadencji. W KRN pełnił obowiązki przewodniczącego Komisji Pracy i Opieki Społecznej. Od 14 czerwca 1960 roku do 22 grudnia 1968 roku kierował Komitetem Pracy i Płac, który działał w rządach Józefa Cyrankiewicza.

Od 1970 roku był prezesem Rady Naczelnej Polskiego Komitetu Pomocy Społecznej. Separując działalność zawodową, angażował się również w społeczną działalność w ZBoWiD, gdzie pełnił funkcję przewodniczącego Głównej Komisji Rewizyjnej.

Aleksander Burski był żonaty z Natalią z domu Fronczak (1908-1994), z którą miał dzieci. Po zakończeniu jego życia, został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera HIII-4-16).

Odznaczenia

W ciągu swojej kariery Aleksander Burski otrzymał wiele zasłużonych odznaczeń, które odzwierciedlają jego wkład w rozwój i obronność kraju. Oto lista jego najważniejszych odznak:

  • Order Budowniczych Polski Ludowej, nadany w 1980 roku,
  • Order Krzyża Grunwaldu III klasy, przyznany w 1946 roku,
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, nadany w 1946 roku,
  • Medal 10-lecia Polski Ludowej, przyznany w 1955 roku,
  • Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego, nadana w 1966 roku,
  • Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”, przyznany w 1967 roku,
  • Złota odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy”, nadana w 1964 roku,
  • Pamiątkowy Medal z okazji 40. rocznicy powstania Krajowej Rady Narodowej, przyznany w 1983 roku,
  • Medal „Bojownikom przeciwko faszyzmowi 1933–1945”, nadany przez Niemiecką Republikę Demokratyczną w 1962 roku,
  • Medal jubileuszowy „Czterdziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”, przyznany przez ZSRR w 1985 roku.

Przypisy

  1. Wierni tradycjom walki o wolność i demokrację – wierni Polsce Ludowej, „Trybuna Robotnicza”, nr 104, 06.05.1985 r., s. 1–2.
  2. „Za Wolność i Lud”, nr 21 (1985), 25.05.1985 r., s. 5.
  3. Uhonorowani pamiątkowymi medalami, „Trybuna Robotnicza”, nr 307, 30.12.1983 r., s. 3.
  4. Odznaczenia NRD dla polskich obywateli, „Trybuna Robotnicza”, nr 281, 26.11.1962 r., s. 2.
  5. Nadzwyczajna sesja Sejmu, „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22.07.1966 r., s. 1.
  6. Za zasługi dla obronności Kraju, „Trybuna Robotnicza”, nr 110, 10.05.1967 r., s. 2.
  7. Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, nr 6, 10.03.1964 r., s. 6.
  8. Dziennik Polski, r. XXXVI, nr 159 (11215), s. 1.
  9. M.P. z 1955 r. nr 106, poz. 1419.
  10. M.P. z 1947 r. nr 27, poz. 218.
  11. M.P. z 1947 r. nr 27, poz. 194.
  12. Lista osób odznaczony w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, nr 159 z 23.07.1980 r.
  13. Urodzony jako Aleksander Helman-Burski, nazwiska Burski używał od 1950.
  14. Wyszukiwarka grobów w Warszawie.

Oceń: Aleksander Burski

★★★★★
Średnia ocena:4.76 Liczba ocen:23