Henryk Trzebiński

Polityka i administracja

Henryk Trzebiński to postać, która w znaczący sposób wpisała się w historię Polski XX wieku. Urodził się 12 marca 1905 roku w Łodzi, a swoją życiową podróż zakończył 17 grudnia 1964 roku w Bydgoszczy.

Był nie tylko adwokatem, ale także dziennikarzem oraz politykiem, co czyni go osobą o wszechstronnych zainteresowaniach i osiągnięciach. W latach 1946–1949 piastował stanowisko redaktora naczelnego Ilustrowanego Kuriera Polskiego, gazety, która odgrywała istotną rolę w kształtowaniu opinii publicznej w okresie powojennym.

Trzebiński był także posłem, działającym w latach 1946–1952 zarówno w Krajowej Radzie Narodowej, jak i na Sejmie Ustawodawczym. Jego działalność polityczna przyczyniła się do ważnych zmian społecznych i prawnych w Polsce.

Życiorys

Henryk Trzebiński urodził się w skromnej rodzinie robotniczej, co miało wpływ na jego przyszłe życie i działalność. W młodości zamieszkiwał z matką w regionie Zagłębia Dąbrowskiego, gdzie z pewnością mógł obserwować zmagania lokalnej społeczności. Po ukończeniu gimnazjum klasycznego w Bydgoszczy postanowił kontynuować edukację, rozpoczynając studia na Wydziale Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu Poznańskiego.

Po powrocie do Bydgoszczy, Henryk Trzebiński aktywnie włączył się w życie społeczne, angażując się w działalność w lokalnych strukturach Związku Młodzieży Polskiej „Jedność” oraz Narodowego Prawa i Tradycji, którego członkiem był od 1923 roku. Dodatkowo, swoje poglądy i przemyślenia wyrażał w lokalnej prasie narodowej, pisząc do takich gazet jak „Prawda” i „Dziennik Bydgoski”. Jego zaangażowanie polityczne doprowadziło go do Rady Naczelnej Stronnictwa Pracy w 1937 roku.

Jako adwokat, rozpoczął praktykę w Bydgoszczy, gdzie wcześniej pracował jako aplikant adwokacki w Kcyni. W 1938 roku bronił Zygmunta Felczaka w głośnym procesie o zniesławienie, w którym oskarżeni byli Marszałek Piłsudski oraz Prezydent Mościcki. W tym samym roku zdobył mandat radnego w Bydgoszczy i pełnił funkcję prezesa Klubu Stronnictwa Pracy w Radzie Miejskiej.

W trudnych czasach II wojny światowej, Trzebiński znajdował się w Warszawie, gdzie redagował gazetę AL „Za waszą wolność i naszą”. Po wojnie, w 1945 roku powrócił do Bydgoszczy, gdzie był jednym z inicjatorów założenia spółdzielni „Zryw”, która opatrywała i wydawała Ilustrowany Kurier Polski. W kolejnych latach, w 1946 roku, objął funkcję redaktora naczelnego tej gazety i działał aktywnie w Stronnictwie Pracy, będąc bliskim współpracownikiem Zygmunta Felczaka, wiceprezesem Zarządu Głównego oraz członkiem Rady Naczelnej partyjnej.

W 1946 roku Henryk Trzebiński zasiadł w Krajowej Radzie Narodowej, zastępując zmarłego Felczaka, a rok później wybrany został do Sejmu Ustawodawczego, gdzie pełnił funkcję sekretarza. Jego polityczna kariera trwała do 1950 roku, po czym przeszedł do Stronnictwa Demokratycznego, w którym kierował Wydziałem Kulturalno-Oświatowym Wojewódzkiego Komitetu w Bydgoszczy. W 1953 roku został jednak wykluczony z partii, wracając do praktyki adwokackiej w swojej rodzimej Bydgoszczy.

Przypisy

  1. Janusz Kutta, Izba bydgoska. 85 Lat Odrodzonej Adwokatury Polskiej, „Palestra”, nr 3-4/2004 r.

Oceń: Henryk Trzebiński

★★★★★
Średnia ocena:4.52 Liczba ocen:6