Bronisław Gabara

---

Życiorys

Bronisław Gabara był człowiekiem, którego życie toczyło się w trudnych czasach. Urodził się jako syn łódzkiego robotnika Józefa, nie mając możliwości formalnego kształcenia, stał się samoukiem. Już od 1905 roku pracował jako przędzalnik, a jego życie zmieniło się dramatycznie po aresztowaniu w 1906 roku za udział w strajku, co stanowiło jego pierwsze kroki w aktywności politycznej.

W obliczu I wojny światowej, Gabara został zmobilizowany do armii rosyjskiej, a następnie spędził lata 1916-1918 w niewoli niemieckiej. Po powrocie do Łodzi pod koniec 1918 roku, został wcielony do Wojska Polskiego i służył jako plutonowy w batalionie telegraficznym aż do października 1920 roku.

Od 1920 roku aktywnie działał w Komunistycznej Partii Robotniczej Polski (KPRP), a od 1923 pełnił funkcję sekretarza w lokalnej komórce fabrycznej. W ciągu następnych lat zajmował coraz wyższe stanowiska, w tym sekretarza Komitetu Dzielnicowego w Górnej oraz kierownika Wydziału Zawodowego w Komitecie Okręgowym KPP w Łodzi. Był jednym z współorganizatorów czerwonego związku włókniarzy, a jego wpływ na lewicową stronę ruchu robotniczego był nie do przecenienia.

W grudniu 1930 roku był częścią Tymczasowego Komitetu Strajkowego, a rok później został skierowany do pracy w Wydziale Wojskowym Obwodu Węglowego, który obejmował zagłębie Dąbrowskie, Górny Śląsk i Kraków. Na zlecenie KPP, w 1932 roku uczył się w szkole partyjnej w ZSRR. Po powrocie, pracował w Wydziale Wojskowym KC KPP, obejmując teren Obwodu Rolnego, który wyznaczał granice Lublina, Radomia, Kielc i Siedlec.

Dzięki swojej determinacji, Gabara stał się aktywnym uczestnikiem konferencji delegatów fabrycznych Związku Zawodowego Robotników i Robotnic Przemysłu Włókienniczego, gdzie reprezentował interesy robotników. W 1937 roku miał okazję reprezentować Komitet Okręgowy KPP w pertraktacjach z Okręgowym Komitetem Robotniczym PPS.

Jego działalność polityczna nie pozostawała bez echa; w II RP był wielokrotnie więziony za swoje komunistyczne przekonania, w tym w latach 1924-1928 oraz 1934-1936, kiedy pełnił rolę starosty komuny więziennej. Ponadto, od czerwca 1938 do marca 1939 roku osadzony był w obozie w Berezie Kartuskiej.

Po wybuchu II wojny światowej, Gabara został aresztowany przez Gestapo w październiku 1939 roku, ale udało mu się uciec i dotrzeć do ZSRR. Pracował tam jako robotnik w kopalni „Jegorszyno”, a także jako funkcjonariusz NKWD. Jego wojskowa kariera trwała, a w 1943 roku wstąpił do 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki, gdzie awansował do rangi kapitana.

Po wojnie złożył przysięgę w UB oraz PPR, a następnie objął stanowisko naczelnika więzienia na zamku lubelskim. Niestety, jego kariera w służbach bezpieczeństwa zakończyła się w 1944 roku, kiedy to został zwolniony z powodu niewłaściwego postępowania. W kolejnych latach pracował jako kierownik tkalni w Zakładach Przemysłu Wełnianego im. 9 maja oraz był kierownikiem Zarządu Remontowo-Montażowego Spółdzielni „Osnowa”. W 1954 roku objął stanowisko wicedyrektora w Izbie Rzemieślniczej, a dwa lata później przywrócono mu członkostwo w partii.

Bronisław Gabara zmarł, a jego pamięć trwa do dziś. Został pochowany na cmentarzu Doły w Łodzi, a jego dziedzictwo w historii Polski jest nie do przecenienia. Pośmiertnie został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Jego żoną była Marianna z d. Borowiak, która również była aktywną działaczką komunistyczną.

---

Oceń: Bronisław Gabara

---