Mieczysław Górski

---

Życiorys

Mieczysław Górski, syn Ludwika, nauczył się rzemiosła w trzech klasach rosyjskiej szkoły oraz w dwóch klasach szkoły rzemieślniczej mieszczącej się w Łodzi. Jego kariera zawodowa rozpoczęła się jako tokarz w metalowych zakładach w Zgierzu oraz Łodzi.

Od 1913 roku aktywnie angażował się w działania Polskiej Partii Socjalistycznej – Lewicy oraz Związku Zawodowego Robotników Przemysłu Metalowego. Był skierowany przez władze Partii do Warszawy, gdzie wszedł w skład Warszawskiego Okręgowego Komitetu Robotniczego (WOKR) organizacji. Mieczysław podejmował działania mające na celu organizację ruchu robotniczego.

W grudniu 1917 roku rozpoczął swoją pracę jako funkcjonariusz partyjny w Zagłębiu Dąbrowskim, a także podjął zatrudnienie w kopalni „Kazimierz”. Współorganizował ważne strajki i wiece robotnicze, a w maju 1918 brał aktywny udział w przygotowaniach do strajku górników oraz metalowców.

W listopadzie 1918 roku uczestniczył w tworzeniu Rady Delegatów Robotniczych (RDR) w Zagłębiu Dąbrowskim, reprezentując interesy kopalni „Kazimierz”. Z ramienia PPS-Lewicy był delegatem Zagłębia na I Zjazd KPRP, który odbył się w grudniu 1918 w Warszawie. W dniu 3 lutego 1919 roku na posiedzeniu RDR Zagłębia Dąbrowskiego został wybrany do jej wydziału ekonomicznego.

Mieczysław Górski aktywnie przemawiał na wiecach i spotkaniach Rady, a wiosną 1919 roku został na krótko aresztowany z powodu swoich działań agitacyjnych wśród poborowych. Kolejne aresztowanie miało miejsce w marcu 1920 roku, kiedy to uwięziono go w Piotrkowie Trybunalskim. Miał być przewieziony do obozu internowania w Dąbiu koło Krakowa, lecz podczas transportu zdołał uciec i przez pewien czas ukrywał się na Podkarpaciu, zanim powrócił do Łodzi.

Od 1922 roku był członkiem Komitetu Okręgowego KPRP w Łodzi. Wziął udział w III Konferencji KPRP, która miała miejsce w dniach 10-13 kwietnia 1922 roku w Gdańsku, reprezentując Łódź Podmiejską i stojąc po stronie większości w KC. W lutym 1923 roku aresztowano go w Pabianicach, a 9 września 1923 roku skazano w Łodzi na 5-letnie więzienie; po apelacji wyrok został zmniejszony do 3 lat.

Podczas pobytu w więzieniach w Łodzi, Sieradzu i Wronkach Mieczysław poszerzał swoje wykształcenie i brał udział w protestach głodowych. Po zwolnieniu pracował jako tokarz w łódzkich fabrykach. Jako aktywny członek Związku Robotników Przemysłu Metalowego uczestniczył w wszystkich strajkach, a także pełnił rolę delegata fabrycznego.

W lutym 1941 roku, po zadenuncjowaniu przez sąsiada-Niemca, został zwolniony z pracy w fabryce J. Johna. Od marca 1941 roku aż do końca okupacji pracował jako tokarz w fabryce Eiserta. Po wojnie, od stycznia 1945 roku, był członkiem Miejskiej Rady Narodowej w Łodzi oraz Polskiej Partii Robotniczej. Był także częścią Komitetu Łódzkiego PPR.

Angażował się w uruchamianie zakładów przemysłowych w Łodzi. W latach 1945-1949 piastował funkcję przewodniczącego Związku Zawodowego Metalowców w Łodzi, a także sekretarza Zarządu Głównego tego związku oraz I sekretarza komitetu PPR/PZPR przy ORZZ w Łodzi. Był delegatem z Łodzi na Kongres Zjednoczeniowy PPR i PPS, który odbył się w grudniu 1948 roku w Warszawie.

W maju 1949 roku ze względu na częściowy paraliż przestał pracować, jednak kontynuował swoją działalność polityczną i społeczną. Pełnił funkcję radnego Dzielnicowej Rady Narodowej Łódź-Widzew, a także był sekretarzem terenowej organizacji PZPR w osiedlu Sikawa. Od stycznia 1955 roku korzystał z renty dla zasłużonych w pracy.

Jego życie zakończyło się, gdy został pochowany na cmentarzu komunalnym Doły w Łodzi (kwatera VII-4-11).

---

Oceń: Mieczysław Górski

---