Harald Krusche

---

Życiorys

Harald Krusche był postacią o bogatym życiorysie, jako syn Edwarda Krusche, inżyniera chemika oraz właściciela fabryki chemicznej – Towarzystwa Akcyjnego Fabryk Wyrobów Bawełnianych Krusche i Ender w Pabianicach. Jego siostra, Nora (1912-2004), miała zaszczyt służyć w Armii Krajowej pod pseudonimem „Karin” oraz była profesorem doktorem habilitowanym ogrodnictwa na SGGW w Warszawie. Harald był żonaty z Janiną z Wierzyńskich, która niestety zginęła w powstaniu warszawskim, a następnie z Magdaleną Suską, geologiem.

Ukończył Gimnazjum Państwowe im. Jędrzeja Śniadeckiego w Pabianicach, a także Szkołę Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu, gdzie kształcił się w latach 1929-1930. Następnie, kontynuował studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Gdańskiej, a później Politechniki Lwowskiej. W międzyczasie służył jako oficer rezerwy w 4 Pułku Strzelców Konnych Ziemi Łęczyckiej w Płocku, 14 Pułku Ułanów Jazłowieckich w garnizonie Lwów oraz w 27 Pułku Ułanów w Nieświeżu.

W dniu 23 marca 1939 roku, Harald został zmobilizowany w Szwadronie Zapasowym 27 Pułku Ułanów w Łukowie i pełnił funkcję dowódcy Kolumny Taborowej Kawalerii Nr 945, będącej częścią Nowogródzkiej Brygady Kawalerii, której dowódcą był Władysław Anders. W szeregach tej brygady uczestniczył w kampanii wrześniowej. Po jej zakończeniu, Krusche dostał się do niewoli sowieckiej, z której zdołał uciec, a następnie przedostał się do Generalnego Gubernatorstwa. Został jednak ujęty przez Niemców i osadzony w Oflagu IIC w Woldenbergu. Pod koniec wojny, po udanej ucieczce z obozu jenieckiego, bezpiecznie dotarł przez Danię i Szwecję do Wojska Polskiego w Szkocji.

Po zakończeniu działań wojennych, Harald postanowił osiedlić się w Kanadzie, gdzie stał się pionierem w obszarze inżynierii chemicznej. Uruchomił tam pierwszą fabrykę do produkcji propanu (Turner Valley) oraz największą fabrykę petrochemiczną w Kanadzie, Celanese. Po zakończeniu kariery zawodowej, zaangażował się również w inżynierię ochrony środowiska, pracując w Edmonton.

Na emeryturze zrealizował swoje marzenie, budując 42-stopowy słup „Bachmat” oraz drewniany dom w Hilo na Hawajach, gdzie miał czas na tworzenie własnych wspomnień. W wolnych chwilach interesował się astrofizyką, pokazując, że jego pasje sięgały znacznie dalej niż tylko inżynieria.

W dniu 18 kwietnia 2008 roku, Minister Obrony Narodowej Bogdan Klich uznał stopień rotmistrza, który Harald Krusche otrzymał od Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na Uchodźstwie, co podkreśla jego zasługi i wkład w historię.

Awanse

Harald Krusche miał znaczący rozwój w swojej karierze wojskowej, który odzwierciedla jego zaangażowanie i umiejętności. Oto szczegóły dotyczące jego awansów:

• Otrzymał stopień podporucznika, uzyskując starszeństwo z dnia 1 stycznia 1932 roku, co plasowało go na 127. pozycji w korpusie oficerów rezerwy kawalerii,
• Awansował na rotmistrza w dniu 10 listopada 1990 roku,
• Następnie, w dniu 16 maja 2008 roku, został mianowany majorem.

---

Oceń: Harald Krusche

---