Jerzy Stawski

---

Życiorys

Jerzy Stawski, syn Stanisława oraz Stefanii, z domu Berezka, spędził swoje młodzieńcze lata w Łodzi, gdzie uczęszczał do Szkoły Powszechnej nr 76. W jego życiu ważną rolę pełniła harcerska społeczność, jako że był członkiem 20 Łódzkiej Drużyny Harcerskiej. W dramatycznym okresie od 1 do 8 września 1939 roku brał aktywny udział w Pogotowiu Wojennym Harcerzy, a później w Szarych Szeregach o kryptonimie „Kominy”. W tym czasie zajmował się ochroną ujęć wody, a także przeszedł przeszkolenie wojskowe, co pozwoliło mu na działalność wywiadowczą oraz kolportaż tajnej prasy.

W dniu 1 lutego 1943 roku, Jerzy Stawski został zaprzysiężony przez Wacława Wrońskiego „Babinicza” na żołnierza Armii Krajowej. Do lipca 1944 roku był przydzielony do jednostki dywersyjno-sabotażowej „Żubr”, gdzie pełnił funkcje łącznika oraz żołnierza. Jego brat, Janusz Stawski ps. „Poręba”, także uczestniczył w działaniach w zakresie wywiadu oraz małego sabotażu na terenie Obwodu Radomsko AK.

Stawski brał czynny udział w likwidacji szefa Gestapo w Radomsku, Willi Bergera, 25 maja 1943 roku. W wyniku tej akcji został aresztowany i przetrzymywany w więzieniu w radomskim ratuszu. Szybko jednak uwolniono go z uwagi na obawy przed odwetowymi działaniami okupanta, co zostało zapowiedziane przez Sojczyńskiego. W dniach 7–8 sierpnia 1943 roku, Jerzy brał udział w akcji uwolnienia więźniów z radomszczańskiego aresztu, w tym 41 żołnierzy AK oraz 10 Żydów, w ramach plutonu ubezpieczeniowego pod dowództwem porucznika Jana Kalety „Postracha”.

Od sierpnia 1944 roku Stawski był częścią I batalionu 27 pułku piechoty Armii Krajowej „Wiesław”, działającego w ramach Korpusu „Jodła”, gdzie pełnił funkcję zastępcy dowódcy drużyny. Działał on aktywnie podczas akcji „Burza”, dowodzonej przez kapitana Sojczyńskiego. W trakcie operacji, która miała miejsce na terenie Inspektoratu Częstochowskiego AK, Stawski stoczył liczne potyczki z Niemcami oraz brał udział w akcjach zaopatrzeniowych.

W październiku 1944 roku brał udział w akcji na „Mazowię” pod przewodnictwem Janusza Betlińskiego „Śmiałego”, skupiając się głównie na działaniach mających na celu zniszczenie linii łączności okupanta. Z powodzeniem zakończył swoje działania i 10 października 1944 roku został awansowany na stopień kaprala przez ppłk. Franciszka Polkowskiego „Korsaka”. W nowym roku, 1 stycznia 1945 roku, walczył w bitwie pod Katarzynowem, gdzie znajdował się w grupie żołnierzy ochrony angielskiej misji wojskowej FRESTON.

Jerzy Stawski wziął udział w wielu walkach swojego zgrupowania aż do momentu, gdy wojska sowieckie wkroczyły na teren Polski. Po 17 stycznia 1945 roku przebywał w lesie, w jednostce pod dowództwem porucznika Karola Kutnickiego „Kruka”. Po wojnie zamieszkał w Łodzi, gdzie skończył szkołę handlową. Niestety, będąc poszukiwanym przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa, przerwał studia na Uniwersytecie Łódzkim i zaczął się ukrywać. Ostatnie lata swojego życia spędził w Łodzi, będąc jednocześnie bohaterem Biegu Pamięci Żołnierzy Wyklętych „Tropem Wilczym” organizowanego w wielu miastach w Polsce oraz na świecie.

Odznaczenia

Jerzy Stawski, wybitny przedstawiciel swojego pokolenia, otrzymał szereg wyróżnień za swoje zasługi i odwagę w trudnych czasach. Poniżej przedstawiamy listę jego odznaczeń:

• krzyż walecznych,
• krzyż kawalerski orderu odrodzenia polski,
• krzyż armii krajowej,
• medal wojska,
• krzyż walki o niepodległość „antyk”,
• krzyż kampanii wrześniowej,
• krzyż konspiracyjnego wojska polskiego,
• medal „za udział w wojnie obronnej 1939”,
• złoty medal warszyca,
• honorowa złotą odznaką korpusu ak „jodła”,
• sygnet niepodległości.

---

Oceń: Jerzy Stawski

---