Zdzisław Studziński

---

Życiorys

Wykształcenie wojskowe

W latach 1945–1949 Zdzisław Studziński zdobył wykształcenie wojskowe, kończąc studia w Oficerskiej Szkole Politycznej oraz w Oficerskiej Szkole Marynarki Wojennej. Jego ścieżka edukacyjna została dodatkowo wzbogacona o Wyższy Kurs Akademicki, który ukończył w Akademii Marynarki Wojennej w Leningradzie w 1958 roku.

Służba wojskowa

Po ukończeniu edukacji wojskowej, Zdzisław Studziński objął dowództwo nad trałowcem bazowym ORP „Mors”, co rozpoczęło jego dynamiczną karierę w Marynarce Wojennej. W latach 1950–1952 dowodził niszczycielem ORP „Błyskawica”. Kreując swoją przyszłość, od 1952 roku pełnił funkcję w Dowództwie Marynarki Wojennej w Gdyni. Najpierw pracował jako zastępca dowódcy Marynarki Wojennej ds. liniowych, a następnie, od 1955 do 1969 roku, był dowódcą Marynarki Wojennej. Podczas jego pobytu w Akademii Marynarki Wojennej ZSRR w latach 1956–1958, zastępcą dowódcy Marynarki Wojennej został mianowany kontradmirał Jan Wiśniewski. W 1969 roku, w stopniu wiceadmirała, Zdzisław Studziński objął stanowisko zastępcy szefa Sztabu Zjednoczonych Sił Zbrojnych Układu Warszawskiego.

Był przedstawicielem pokolenia oficerów, którzy zostali określeni mianem „szybkich admirałów”. To grono wojskowych, którzy szybko awansowali w służbie, przejmując najwyższe stanowiska, które wcześniej zajmowali oficerowie przedwojenni oraz radzieccy. Zdzisław Studziński jest znany jako najwcześniej awansowany na kontradmirała oraz najmłodszy dowódca w powojennej historii Marynarki Wojennej.

Kariera państwowa

Od momentu zakończenia II wojny światowej, w 1945 roku, Zdzisław Studziński aktywnie uczestniczył w życiu politycznym, zostając członkiem Polskiej Partii Robotniczej. Po zjeździe zjednoczeniowym w 1948 roku, stał się częścią Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Jego zaangażowanie w politykę doprowadziło do pierwszego wyboru na posła na Sejm PRL w 1952 roku. Zasiadał on w Sejmie podczas I, III, IV oraz V kadencji. W trakcie IV (1964) oraz V (1968) Zjazdu Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, został wybierany na zastępcę członka Komitetu Centralnego PZPR.

Działalność w OH ZMP

W okresie swojej służby w Gdyni, Zdzisław Studziński nawiązał współpracę z harcerstwem, co przyczyniło się do rozwoju programów wychowawczych w środowiskach młodzieżowych. Był jedną z kluczowych postaci w promowaniu wychowania wodnego organizowanego przez Związek Młodzieży Polskiej. W 1952 roku uczestniczył jako obserwator w VIII Plenum Zarządu Głównego Związku Młodzieży Polskiej, które zainaugurowało nowy program wychowawczy adresowany do młodego pokolenia. Po powrocie ze studiów w Leningradzie w 1958 roku, zrezygnował jednak z dalszej działalności harcerskiej.

Awanse

Na przestrzeni lat Zdzisław Studziński osiągnął wiele znaczących awansów wojskowych, które wskazują na jego rosnącą odpowiedzialność oraz zaangażowanie w służbę marynarki. Od skromnych początków, jego kariera rozwijała się w imponujący sposób, obejmując szczeble dowodzenia w polskiej flocie.

• 1945 – awans na stopień podporucznika,
• 1946 – awans na porucznika,
• 1949 – uzyskanie stopnia kapitana marynarki,
• 1951 – awans na komandora podporucznika,
• 1953 – awans na komandora porucznika,
• 1955 – uzyskanie stopnia komandora,
• 1955 – awans na kontradmirała,
• 1960 – awans na wiceadmirała.

Życie prywatne

Zdzisław Studziński był osobą, która przez długi czas mieszkała w pięknym mieście Gdynia. Jego życie osobiste było związane z żoną, Zofią Szczublewską, z którą zawarł związek małżeński w 1946 roku. Para doczekała się dwojga dzieci – córki oraz syna, co zdecydowanie wzbogaciło ich życie rodzinne.

Śmierć i pochówek

Niestety, Zdzisław zmarł nagle 7 marca 1976 roku w Gdyni. Jego odejście było zaskakujące i pozostawiło smutek w sercach bliskich. Został uroczyście pochowany na cmentarzu Witomińskim, który znajduje się w Gdyni, w starej alei zasłużonych (kwatera 77-15-1). Miejsce spoczynku Zdzisława jest symbolem pamięci o nim i jego dokonaniach.

Odznaczenia

W dorobku Zdzisława Studzińskiego znajduje się szereg prestiżowych odznaczeń, które potwierdzają jego zaangażowanie i wkład w rozwój kraju.

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski,
• Order Sztandaru Pracy I klasy (dwukrotnie – 1964 i 1968),
• Złoty Krzyż Zasługi (1952),
• Srebrny Krzyż Zasługi (1947),
• Srebrny Medal „Zasłużonym na Polu Chwały”,
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” (1968),
• Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny,
• Brązowy Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny,
• Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (dwukrotnie – 1968 i 1973),
• Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1966),
• Odznaka honorowa „Za zasługi dla Gdańska” (1960),
• Order Lenina (Związek Radziecki) (1968).

Upamiętnienie

Imię Zdzisława Studzińskiego, wybitnego wiceadmirała, przez długie lata towarzyszyło społeczności lokalnej. Do roku 1999, nosiła je Szkoła Podstawowa nr 8 zlokalizowana w Rumi. To symboliczne powiązanie z edukacją i młodzieżą miało na celu upamiętnienie jego osiągnięć i wpływu na społeczność.

W dniu 18 marca 1985 roku, z inicjatywy lokalnych władz i społeczności, odsłonięta została tablica pamiątkowa. Znajduje się ona na budynku przy ulicy 6 Sierpnia 26 w Łodzi, miejscu, gdzie urodził się Zdzisław Studziński. Ten gest wyraża wdzięczność i pamięć o jego wkładzie w historię marynarki wojennej oraz o jego zasługach dla Polski.

---

Oceń: Zdzisław Studziński

---