Stanisław Szuttenbach

---

Życiorys

Stanisław Szuttenbach był praprawnukiem Bernarda von (de) Schuttenbacha, znanego geodety z XIX wieku, który stworzył plan urbanistyczny dla miasteczka Aleksandrowa Łódzkiego. Kształcił się w Szkole Powszechnej oraz w Szkole Handlowej Łódzkiego Towarzystwa Szerzenia Wiedzy Handlowej.

W 1918 roku uczestniczył w rozbrajaniu żołnierzy niemieckich w Łodzi. Jako żołnierz 28 Pułku Strzelców Kaniowskich brał udział w wojnie polsko-rosyjskiej, za co odznaczono go medalem „Polska Swojemu Obrońcy”. W grudniu 1922 roku ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty DOK IV. W okresie międzywojennym pracował jako nauczyciel wychowania fizycznego i instruktor harcerstwa. Został mianowany na stopień podporucznika z datą 1 stycznia 1930 roku oraz zajmował 112. lokatę w korpusie oficerów rezerwy piechoty. W 1934 roku miał przydział rezerwowy do 31 Pułku Strzelców Kaniowskich w Łodzi.

Kampania wrześniowa rozpoczęła się dla niego w szeregach „Armii Łódź”, gdzie jego oddział został rozbity, jednak ocaleli żołnierze uniknęli niewoli, pozostając za linią frontu. Po powrocie do Łodzi, zmuszony był emigrować z rodziną do Generalnej Guberni, osiedlając się w Warszawie oraz Podkowie Leśnej.

Od lipca 1940 roku był członkiem Związku Walki Zbrojnej, a później Armii Krajowej. 1 lipca 1944 roku otrzymał wraz z synem Lechosławem, ps. Czech, przydział do VIII Zgrupowania „Krybar” Okręgu Warszawskiego AK. W trakcie powstania warszawskiego pełnił funkcję dowódcy 1141 plutonu oraz zastępcy dowódcy IV kompanii, nosząc tytuł podporucznika. W dniach końcowych walk był jednym z czterech oficerów Zgrupowania „Krybar”, którzy ukryli archiwum 4 kompanii w ruinach stolicy. Dokumenty, które udało się uratować, zostały później odnalezione i są obecnie archiwizowane w Archiwum Akt Nowych w Warszawie.

Po kapitulacji powstania, trafił do obozów jenieckich Bergen-Belsen i Fallingbostel. Po ich wyzwoleniu przez wojska amerykańskie, razem z synem dołączyli do Polskich Sił Zbrojnych. Do Polski powrócili w sierpniu 1946 roku i znów osiedlili się w Łodzi.

Po wojnie Stanisław Szuttenbach zaangażował się w życie społeczne. W 1952 roku zainicjował działalność Ogniska Towarzystwa Krzewienia Kultury Fizycznej, którego był prezesem przez ponad 25 lat. Pełnił również funkcję radnego Dzielnicowej Rady Narodowej Łódź – Polesie przez cztery kadencje. W uznaniu za swoje zasługi w dziedzinie sportu i samorządu, otrzymał liczne odznaczenia, w tym Honorową Złotą Odznakę TKKF oraz tytuł Zasłużony dla Sportu Łódzkiego. Czasami wśród rodziny i przyjaciół był nazywany Staś – Fajka.

Stanisław Szuttenbach zmarł w Łodzi 7 kwietnia 1985 roku, a jego miejsce spoczynku znajduje się na Starym Cmentarzu przy ulicy Ogrodowej w Łodzi.

Ordery i odznaczenia

Stanisław Szuttenbach został odznaczony wieloma prestiżowymi nagrodami, które świadczą o jego zasługach i wkładzie w historię kraju. Poniżej znajduje się lista jego odznaczeń:

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
• Złoty Krzyż Zasługi,
• Srebrny Krzyż Zasługi,
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 „Polska Swemu Obrońcy”.

---

Oceń: Stanisław Szuttenbach

---