Jewgienij Laszko

Wojsko i służby mundurowe

Jewgienij (Eugeniusz) Antonowicz Laszko, znany w języku rosyjskim jako Евгений Антонович Ляшко, urodził się 22 lipca 1903 roku w Łodzi. Jego kariera wojskowa jest pełna ważnych osiągnięć i awansów.

Był on podpułkownikiem Armii Czerwonej oraz generałem brygady w Wojsku Polskim, co świadczy o jego znaczącej roli w historii oraz wkładzie w formowanie sił zbrojnych.

Pomimo iż daty jego śmierci nie udało się ustalić, pamięć o jego dokonań wciąż żyje wśród historyków oraz entuzjastów tematu.

Życiorys

Jewgienij Laszko był osobą o interesującej biografii. Syn Antoniego i Zofii, wyraził rosyjską narodowość w czasie służby w Armii Czerwonej. Do 1914 roku pobierał nauki w średniej szkole w Łodzi, a następnie, z powodów wojennych, został ewakuowany w głąb Rosji. W październiku 1921 roku wstąpił do Armii Czerwonej, gdzie jego kariera zaczęła nabierać tempa.

W 1922 roku brał aktywny udział w zmaganiach z basmaczami, co stanowiło jego pierwsze poważne wyzwanie. W latach 1925-1926 kształcił się w wyższej szkole dowódców artylerii w Moskwie, gdzie pełnił funkcję zastępcy dowódcy baterii, a od 1932 roku stał na czołowej pozycji jako dowódca baterii. W lutym 1938 roku objął stanowisko szefa sztabu pułku artylerii.

Choć w czerwcu 1938 roku został zwolniony ze służby, jego kariera wojskowa nie dobiegła końca – w lipcu 1939 roku ponownie został powołany do służby. Po pewnym czasie wykładał w szkole oficerskiej w Leningradzie, a od 1941 roku kontynuował tę działalność w Tomsku, gdzie pełnił rolę zastępcy komendanta szkoły artylerii.

W lipcu 1944 roku, po przeniesieniu do Wojska Polskiego, objął stanowisko zastępcy komendanta Oficerskiej Szkoły Artylerii ds. liniowych w Riazaniu, a później w Chełmie. Od marca 1945 roku był dowódcą 3 Warszawskiej Brygady Haubic, gdzie aktywnie uczestniczył w walkach nad Odrą, podczas ataku na Berlin oraz starciach nad Łabą.

We wrześniu 1945 roku Laszko został dowódcą 12 Łużyckiej Brygady Artylerii Ciężkiej, a od sierpnia 1946 roku objął stanowisko komendanta Oficerskiej Szkoły Artylerii w Toruniu, przekształconej w marcu 1951 roku w Wyższą Szkołę Artylerii. Wśród jego osiągnięć warto wspomnieć o inicjatywie budowy Pomnika Artylerzysty w Toruniu. W grudniu 1946 roku został awansowany na generała brygady.

W latach 1953-1957 pełnił rolę dowódcy artylerii Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu. Po 1957 roku powrócił do ZSRR, jednak dalsze informacje o jego życiu pozostają nieznane.

Odznaczenia

Jewgienij Laszko, znany ze swojej niezwykłej służby i poświęcenia, otrzymał liczne wyróżnienia za swoje osiągnięcia. Poniżej przedstawiamy listę jego odznaczeń:

  • Order Sztandaru Pracy I klasy (1949),
  • Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1954),
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1946),
  • Order Virtuti Militari V klasy (1945),
  • Order Krzyża Grunwaldu III klasy (1945),
  • Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie, 1954 i 1957),
  • Medal za Warszawę 1939–1945,
  • Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk,
  • Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” (1954),
  • Order Lenina (1946),
  • Order Czerwonego Sztandaru (1944),
  • Order Czerwonej Gwiazdy (1942),
  • Medal „Za wyzwolenie Warszawy”,
  • Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”,
  • Medal „Za zdobycie Berlina”.

Oceń: Jewgienij Laszko

★★★★★
Średnia ocena:4.65 Liczba ocen:17