Henryk Kozanecki

---

Życiorys

Henryk Kozanecki był synem Bolesława oraz Wincentyny z domu Wurbs. W jego młodzieńczych latach, mianowicie w 1912 roku, rozpoczął swoją przygodę z harcerstwem, co znacząco wpłynęło na jego dalszy rozwój. Po ukończeniu Szkoły Handlowej Zgromadzenia Kupców m. Łodzi w 1916 roku, z zapałem przystąpił do studiów na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej.

W 1914 roku, chociaż chciał dołączyć do Legionów, ze względu na młody wiek nie został przyjęty. Zamiast tego, z zaangażowaniem włączył się w działalność konspiracyjną Polskiej Organizacji Wojskowej w Łodzi. Po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku, odbył służbę w 23 pułku piechoty, a 11 listopada 1918 roku, przeniósł się do 2 eskadry wywiadowczej, gdzie ukończył Wojskową Szkołę Lotniczą w Warszawie.

Dzięki swoim wyjątkowym umiejętnościom pilotażu i solidnej wiedzy mechanicznej, Henryk został instruktorem warsztatów lotniczych w Krakowskiej Szkole Pilotów. Kiedy wybuchła wojna polsko-bolszewicka, ochotniczo zgłosił się do eskadr liniowych. Początkowo przydzielono go do 18 eskadry wywiadowczej, a później do 12 eskadry wywiadowczej, gdzie walczył dzielnie w obronie Warszawy, realizując wiele lotów bojowych.

Niestety, tragiczny był jego los. 12 sierpnia 1920 roku, podczas jednego z lotów, odniósł ciężkie rany, które okazały się śmiertelne. Po lądowaniu przewieziono go do Szpitala Ujazdowskiego, gdzie zmarł następnego dnia. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A11-7-4), gdzie możemy oddać cześć jego pamięci.

Ordery i odznaczenia

Henryk Kozanecki, znany z zasług w walce o niepodległość, otrzymał szereg odznaczeń i nagród za swoje działania. Wśród nich znajdują się:

• Krzyż Niepodległości – przyznany pośmiertnie 3 maja 1932 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
• Polowa Odznaka Pilota – przyznana pośmiertnie 11 listopada 1928 roku „za loty bojowe nad nieprzyjacielem w czasie wojny 1918-1920”.

---

Oceń: Henryk Kozanecki

---