Henryk Lenk

---

Życiorys

Henryk Lenk przyszedł na świat 11 listopada 1894 roku w rodzinie zduna Franciszka oraz Jadwigi z domu Sicińska. W 1905 roku rozpoczął naukę w Gimnazjum Tomasza Niklewskiego, a od 1910 roku kontynuował edukację w II Szkole Handlowej w Łodzi. Po jej ukończeniu uzyskał świadectwo dojrzałości w czerwcu 1916 roku. Wkrótce potem rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie początkowo był słuchaczem nadzwyczajnym, a od października 1917 roku studentem na pełnym etacie. Z początkiem lutego 1918 roku, Henryk Lenk dołączył do Obywatelskiej Straży Honorowej w Krakowie. Jeszcze w listopadzie tego samego roku jego studia kontynuowane były na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego.

Od listopada 1918 roku Lenk służył jako ochotnik w Wojsku Polskim. Na początku kariery w 21 pułku piechoty, awansował z kaprala do podchorążego. W trakcie swojej służby był podoficerem sanitarnym od stycznia 1919 roku, a od października pełnił obowiązki lekarza. Między styczniem a marcem 1920 roku otrzymał czasowe odkomenderowanie na studia, a w kwietniu tegoż roku wrócił na stanowisko zastępcy lekarza II batalionu swojego pułku. W grudniu 1920 roku awansował na adiutanta szefa sanitarnego 8 Dywizji Piechoty.

Na początku 1921 roku znów został odkomenderowany na studia, pozostając jednak w stanie etatowym II batalionu sanitarnego w Lublinie, z przydziałem do 13 pułku artylerii polowej w Równem. W 1926 roku Minister Spraw Wojskowych przeniósł go z Szpitala Wojskowego w Lidzie do 2 pułku ułanów w Suwałkach, na stanowisko lekarza, z jednoczesnym odkomenderowaniem na studia do 1 czerwca 1926 roku. W maju 1926 roku Lenk uzyskał dyplom doktora medycyny na Uniwersytecie Warszawskim.

Podczas zamachu majowego Józefa Piłsudskiego, pracował w Komendzie Miasta jako lekarz dyżurny. 18 czerwca 1926 roku Minister Spraw Wojskowych awansował go z porucznika podlekarza na porucznika lekarza z datą senioralną 1 czerwca 1920 oraz przydzielił mu 18. lokatę w korpusie oficerów sanitarnych. Lenk brał udział w wielu ważnych działaniach, pełniąc od czerwca 1926 do lipca 1929 roku służbę na stanowisku lekarza 2 pułku ułanów w Suwałkach, a w czasie letnim 1927 roku wykonywał również obowiązki lekarza garnizonu Białystok.

6 lipca 1929 roku przeniesiono go do 1 pułku strzelców konnych w Garwolinie, gdzie kontynuował pracę jako lekarz. Od listopada 1936 roku Lenk piastował stanowisko lekarza w 1 pułku szwoleżerów, a od października 1937 roku był związany z 21 pułkiem piechoty w Warszawie. W trakcie kampanii wrześniowej 1939 roku, pełnił funkcję szefa sanitarnego 8 Dywizji Piechoty oraz szefa sanitarnego w Dowództwie Obrony Modlina. Po powrocie do Warszawy, znalazł się w trudnej sytuacji, będąc ranny oraz dwukrotnie kontuzjowanym.

W okresie okupacji niemieckiej osiedlił się przy ul. Felińskiego 4. Od stycznia 1941 roku działał w konspiracji w ZWZ–AK. Po aresztowaniu mjr. Czesława Jaworskiego 30 stycznia 1942 roku, Lenk objął stanowisko szefa sanitarnego Komendy Okręgu Warszawa Armii Krajowej. Na mocy rozkazu L.400/BP z 25 lipca 1944 roku awansował na podpułkownika służby stałej z dniem senioralnym 3 maja. W trakcie Powstania Warszawskiego był szefem sanitarnym Komendy Okręgu Warszawa AK, która pierwotnie mieściła się w hotelu „Victoria”, a później w gmachu PKO. 3 października 1944 roku wydał rozkaz pożegnalny, w którym energicznie podziękował swoim współpracownikom, pisząc: „64 dni i tyleż nocy walk powstańczych trwaliście na posterunku, pracując ofiarnie, z poświęceniem i nadludzkim wysiłkiem, w warunkach najgorszych, w jakich tylko służba zdrowia kiedyś pracowała”.

Po wojnie, Lenk związał się z Polskim Czerwonym Krzyżem, gdzie pełnił funkcję szefa sanitarnego, a następnie wicedyrektora Zarządu Głównego. Od 1951 roku pracował w przemysłowej służbie zdrowia. Zmarł 18 kwietnia 1969 roku w Warszawie, a jego miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera B18-2-31).

Awanse

Henryk Lenk osiągnął kilka znaczących awansów wojskowych w swojej karierze. Oto szczegóły dotyczące jego stopni:

• porucznik – 3 maja 1922, zweryfikowany ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1920, zajmując 10. lokatę w korpusie oficerów sanitarnych, w grupie podlekarzy,
• kapitan – 18 lutego 1930, ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 oraz 6. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, w grupie lekarzy,
• major – 1937,
• podpułkownik – 25 lipca 1944, ze starszeństwem z dniem 3 maja 1944.

Ordery i odznaczenia

Henryk Lenk był osobą, która otrzymała szereg ważnych odznaczeń i orderów za swoje zasługi i odwagę w służbie. Jego osiągnięcia zostały docenione przez różne instytucje oraz państwa.

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari,
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (przyznany 13 września 1946 roku),
• Krzyż Walecznych (otrzymał go dwukrotnie),
• Złoty Krzyż Zasługi (przyznany 10 listopada 1938 roku),
• Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (wręczony przez Łotwę).

---

Oceń: Henryk Lenk

---