Szelomo Erel, wybitny izraelski wojskowy, urodził się w 1920 roku w Łodzi, a zmarł 20 listopada 2018 roku w Tel Awiwie. Był znany jako generał dywizji, w Izraelu określany tytułem alluf, oraz pełnił funkcję siódmego dowódcy Izraelskiego Korpusu Morskiego w latach 1966–1968.
W latach 1951–1955 kierował Wielką Flotą Izraela, co było kluczowym okresem jego kariery wojskowej. Jego kompetencje i doświadczenie zaowocowały powierzeniem mu w 1955 roku roli attaché Sił Obronnych Izraela we Włoszech, a także attaché marynarki w Europie Zachodniej.
Szelomo Erel znacząco przyczynił się do rozwoju oraz reorganizacji sił morskich Izraela. Był zaangażowany w ambitny projekt rozwoju nowoczesnego przeciwokrętowego pocisku manewrującego, który nosił nazwę Gabriel.
W latach 1984–1988 Erel pełnił funkcję audytora w cywilnej jednostce Ministerstwa Obrony. Jego zadania polegały na monitorowaniu i kontrolowaniu działań armii, co podkreślało jego zaangażowanie w poprawę efektywności i transparentności w sferze wojskowej.
Życiorys
Młodość
Szelomo Erel przyszedł na świat w 1920 roku w Łodzi, w rodzinie Chajjima i Juty Engelów. W wieku zaledwie sześciu lat, około 1926 lub 1927 roku, z rodziną emigrował do Palestyny. Tam wstąpił do Bejtaru, organizacji młodzieżowej, a jego domem stał się Tel Awiw, gdzie ukończył Gimnazjum Geuli. W 1936 roku, działając w imieniu Bejtaru, udał się do Włoch, by uczęszczać do Szkoły Morskiej Bejtaru w Civitavecchi, gdzie spędził dwa lata na zdobywaniu wiedzy morskiej. Po powrocie do Palestyny w 1938 roku, jego młodzieńcze idealizmy doprowadziły go do aresztu i osadzenia w więzieniu w Akce z powodu zaangażowania w Irgun i nielegalne działania na rzecz alii Żydów do Palestyny. Po więzieniu Erel kontynuował życie jako marynarz, pracując na statkach handlowych.
II wojna światowa
Kiedy wybuchła II wojna światowa, Erel przebywał właśnie w Belgii. Zmobilizował się i wstąpił do brytyjskiej marynarki handlowej, gdzie zajął się obsługą okrętów przemierzających Atlantyk oraz Morze Śródziemne. Statki, na których służył, miały kluczowe znaczenie, ponieważ dostarczały zaopatrzenie dla podporządkowanych Aliantom konwojów. Wśród jego największych osiągnięć można wymienić ewakuację brytyjskich żołnierzy z Dunkierki. Niefortunnie w 1941 roku, zatopiony został przez niemiecki okręt podwodny. Po zakończeniu służby w 1944 roku, Szelomo Erel znalazł zatrudnienie w manufakturze potażu usytuowanej nad brzegiem Morza Martwego.
Wojna arabsko-izraelska (1948)
W maju 1948 roku, podczas kształtowania się nowego państwa, Erel zgłosił się do marynarki izraelskiej. Jego pierwszą rolą była funkcja dowódcy łodzi patrolowej „Palmach”. Podczas wojny o niepodległość Izraela, „Palmach” wziął udział w operacji „Dawid”, która była wymierzona w jacht używany przez Egipcjan, a wcześniej należący do Kriegsmarine, związanego z nazistowskimi władzami, w tym z Adolfem Hitlerem. Erel był także zaangażowany w operację Uwda, pomagając w desancie Brygady Aleksandroni z Morza Martwego w Ejn Gedi. Z czasem awansował na dowódcę na korwecie „Hagana” typu Flower, gdzie najpierw pełnił funkcję zastępcy dowódcy, a później lidera.
Okres niepodległości
W 1950 roku Erel został mianowany kapitanem kutra rakietowego „Misgaw”. W tym samym roku był odpowiedzialny za operację „Kolumbus”, w której dowodził rejsami korwety oraz fregaty do Nowego Jorku w trakcie oficjalnej wizyty Dawida Ben Guriona w Stanach Zjednoczonych. Po powrocie w 1951 roku, objął stanowisko szefa szkolenia w Izraelskim Korpusie Morskim oraz dowódcy bazy szkoleniowej. W tym samym czasie został dowódcą Wielkiej Floty. Jego umiejętności były widoczne, gdy w 1953 roku nadzorował akcje ratunkowe po trzęsieniu ziemi na Kefalinii, za co otrzymał odznaczenie z rąk króla Grecji Pawła I – Order Feniksa klasy komandorskiej. W 1954 roku Erel prowadził flotę podczas wizyt dyplomatycznych izraelskich okrętów w krajach takich jak Turcja, Jugosławia i Grecja. W kolejnych latach, po przyjęciu kursu w Szkole Dowództwa i Sztabu Brytyjskiej Floty w 1956 roku, zorganizował kursy dla izraelskich oficerów w kraju. Aż w 1959 roku objął dowództwo Floty Niszczycieli, a w roku 1960 stanął na czele wydziału morskiego, który zajmował się rozwojem bojowym izraelskiej marynarki. Poświęcił się projektom związanym z kutrami rakietowymi oraz powstaniem izraelskiego pocisku przeciwokrętowego Gabriel, jak również współpracował przy tworzeniu Eskadry Desantowej w Izraelskim Korpusie Morskim. W 1966 roku, 2 stycznia, Erel został mianowany na dowódcę Izraelskiego Korpusu Morskiego. W trakcie wojny sześciodniowej wdał się w konflikt z zastępcą Icchakiem Rahawem, co skomplikowało jego dalsze dowodzenie. Po szeregu zaskakujących zdarzeń, takich jak zatopienie niszczyciela „Ejlat” oraz enigmatyczna zaginięcie okrętu podwodnego „Dakar”, Szelomo Erel zrezygnował z obowiązków w 1968 roku, kończąc swoją karierę wojskową w 1969 roku. W latach późniejszych, między 1984 a 1988, pełnił funkcję audytora w cywilnej jednostce Ministerstwa Obrony. Zmarł 20 listopada 2018 roku w Tel Awiwie, przeżywszy 98 lat.
Przypisy
- OferO. Aderet OferO., שלמה אראל, מפקד חיל הים במלחמת ששת הימים, מת בגיל 98, „Ha-Arec”, 20.11.2018 r. [dostęp 13.01.2021 r.]
- שלמה אראל, מפקד חיל הים במלחמת ששת הימים, הלך לעולמו, „Ma’ariw”, 20.11.2018 r. [dostęp 13.01.2021 r.]
- JoawJ. Ziton JoawJ., מפקד חיל הים לשעבר, שלמה אראל, הלך לעולמו בגיל 98, „Ynet”, 20.11.2018 r. [dostęp 14.01.2021 r.]
- האלוף שלמה אראל הלך לעולמו, „Aruc Szewa”, 20.11.2018 r. [dostęp 14.01.2021 r.]
- אל''מ שלמה אראל – ציוני דרך, „מערכות ים. בטאון חיל הים” (74–75), s. 7 [dostęp 13.01.2021 r.]
- שלמה אראל, „Amutet Chejl ha-Jam” [dostęp 13.01.2021 r.]
- Paljam, מבצע דוד [online] [dostęp 16.01.2021 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Stanisław Raczkowski | Zdzisław Starostecki | Wiktor Zachert-Okrzanowski | Zdzisław Studziński | Gieorgij Jankowski | Jewgienij Laszko | Jan Reliszko | Ryszard Michalik | Stanisław Szuttenbach | Józef Spychalski | Krzysztof Hofman | Wanda Węgierska | Henryk Kozanecki | Jerzy Stawski | Henryk Lenk | Alicja Perz-Szletyńska | Kazimierz Soduła | Witold Szymański | Feliks Piekielnik | Harald KruscheOceń: Szelomo Erel