Izydor Koper

---

Życiorys

W latach 1928–1935 Izydor Koper uczęszczał do Szkoły Powszechnej im. Tadeusza Kościuszki w Łodzi, gdzie zakończył naukę po ukończeniu 7 klas. W 1936 roku, na progu dorosłego życia, rozpoczął pracę zarobkową jako piekarz w piekarni Otto Stucke w Łodzi, gdzie pozostał aż do grudnia 1942. Po tej długotrwałej pracy, do lutego 1945 roku, kontynuował swoją karierę jako piekarz w piekarni K. Coller, również w Łodzi.

W kwietniu 1945 roku, na własne życzenie, wstąpił do Wojska Polskiego. W stopniu szeregowego, został skierowany do Centralnej Szkoły Oficerów Polityczno-Wychowawczych w Łodzi. Po ukończeniu nauki we wrześniu 1945 roku, został mianowany na jego pierwsze wojskowe stanowisko – podporucznika, w korpusie oficerów polityczno-wychowawczych, pełniąc funkcję oficera politycznego. Poza tym, rozpoczął pełnoetatową służbę wojskową jako zastępca komendanta szkoły podoficerskiej ds. polityczno-wychowawczych w 15 Pułku Piechoty.

W marcu 1947 roku, Izydor Koper został skierowany na specjalistyczny kurs w Wyższej Szkole Oficerów Polityczno-Wychowawczych w Rembertowie, który ukończył w grudniu 1948 z doskonałą oceną. Po powrocie do aktywnej służby, objął stanowisko zastępcy dowódcy 1 Praskiego Pułku Piechoty do spraw polityczno-wychowawczych. W kwietniu 1950 roku awansował na stanowisko zastępcy szefa wydziału politycznego 1 Warszawskiej Dywizji Piechoty w Legionowie, a w czerwcu tego samego roku stał się zastępcą dowódcy tej dywizji oraz szefem wydziału politycznego.

W latach 1950–1955 kontynuował swoją edukację w Wojskowej Akademii Politycznej im. W.I. Lenina w Moskwie, gdzie osiągnął również wysoką, bardzo dobrą ocenę. Po powrocie do Polski, został zastępcą szefa Zarządu Politycznego Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy, a w lipcu 1957 roku przywódcy tegoż okręgu nadano zaszczytną funkcję sekretarza Komitetu PZPR. W latach 1957–1959 uzupełnił swoje wykształcenie, kończąc liceum ogólnokształcące w Bydgoszczy oraz zdając maturę.

Później zdobył tytuł magistra historii w Wojskowej Akademii Politycznej w Warszawie. W 1962 roku Izydor powrócił na wcześniejsze stanowisko zastępcy szefa Zarządu Politycznego POW. W styczniu 1964 roku, po przejściu na nową posadę, awansował w lipcu 1968 do rangi szefa Zarządu I Organizacyjnego w Głównym Zarządzie Politycznym (GZP) WP. Kolejno w styczniu 1969 przeniesiono go do Głównego Inspektoratu Obrony Terytorialnej, gdzie pełnił funkcję szefa Zarządu Politycznego Wojsk Wewnętrznych. Z początkiem października 1971 roku, pełnił rolę zastępcy dowódcy Wojsk Ochrony Pogranicza z odpowiedzialnością za politykę – jako szef Zarządu Politycznego WOP.

Izydor Koper był także aktywnym działaczem partyjnym, a w 1971 roku został delegatem na VI Zjazd PZPR. W swojej karierze osiągnął stopień generała brygady, na który został awansowany w październiku 1973 roku. Jego nominację wręczył w Belwederze 10 października 1973 roku I sekretarz KC PZPR Edward Gierek, w towarzystwie przewodniczącego Rady Państwa prof. Henryka Jabłońskiego.

Izydor Koper zmarł w wieku 57 lat w wyniku powikłań, które nastąpiły po zawałach mięśnia sercowego. Został pochowany 28 lipca 1978 roku w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie, w kwaterze B4-tuje-9. Pochówek odbył się z udziałem m.in. członka Biura Politycznego KC PZPR, sekretarza KC Stanisława Kani. W trakcie ceremonii pogrzebowych swoje mowy wygłosili: dowódca Wojsk Ochrony Pogranicza gen. bryg. Czesław Stopiński, wiceminister spraw wewnętrznych gen. bryg. Mirosław Milewski, a także zastępca szefa Głównego Zarządu Politycznego WP gen. bryg. Tadeusz Dziekan.

Awanse

W ciągu swojej długotrwałej kariery w Ludowym Wojsku Polskim, Izydor Koper zasłużył na liczne awanse w hierarchii wojskowej.

Oto lista osiągniętych przez niego stopni wojskowych:

• podporucznik – 1945,
• porucznik – 1948,
• kapitan – 1949,
• major – 1950,
• podpułkownik – 1955,
• pułkownik – 1959,
• generał brygady – 1973.

Życie prywatne

Izydor Koper był synem Jana, lokalnego piekarza oraz Marii z rodu Zimeckich. Osiedlił się w Warszawie, gdzie spędził znaczną część swojego życia. Od 1956 roku był w związku małżeńskim z Ireną, z domu Pulczyńską, która żyła w latach 1924–2012 i również pracowała jako pedagog. Para doczekała się córki, Anny Wiesławy.

Odznaczenia

W dorobku Izydora Kopera, wybitnego polskiego działacza, znajduje się wiele odznaczeń, które przyznano mu za zasługi dla kraju oraz społeczeństwa. Przez lata jego wysiłki w różnych dziedzinach owocowały licznymi wyróżnieniami.

• Order Sztandaru Pracy II klasy (1972),
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1963),
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1968),
• Srebrny Krzyż Zasługi (1946),
• Złoty Krzyż Zasługi (1957),
• Medal 10-lecia Polski Ludowej,
• Medal 30-lecia Polski Ludowej,
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” (1968),
• Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”,
• Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”,
• Złoty Medal Za zasługi dla obronności kraju (1977),
• Srebrny Medal Za zasługi dla obronności kraju,
• Brązowy Medal Za zasługi dla obronności kraju,
• Odznaka Srebrna „Za zasługi w ochronie porządku publicznego” (1974),
• Złota Odznaka „W Służbie Narodu” (1975),
• Złoty Medal Za Zasługi dla Pożarnictwa (1973),
• Order Wojny Ojczyźnianej (ZSRR) (1968).

Ta bogata lista odznaczeń świadczy o nieustannym zaangażowaniu Izydora Kopera w służbę dla ojczyzny i społeczeństwa polskiego. Jego osiągnięcia oraz uznanie, jakie zyskał, pozostają niekwestionowane.

---

Oceń: Izydor Koper

---