Marceli Barciński

Przedsiębiorczość i ekonomia

Marceli Barciński, urodzony 5 kwietnia 1881 roku w Łodzi, to postać, która wywarła znaczący wpływ na rozwój przemysłu oraz działalności społecznej w Polsce. Zmarł 15 listopada 1929 roku w Warszawie, pozostawiając po sobie nie tylko dorobek w dziedzinie przemysłowej, ale także w edukacji i kulturze.

Był aktywnym działaczem gospodarczym, a jego prace miały istotne znaczenie dla społeczności lokalnych. Jako dziennikarz i literat, Barciński przyczynił się także do rozwoju myśli społecznej i oświatowej swojego czasu.

Życiorys

Marceli Barciński był potomkiem Salomona oraz Róży (Ruchli) Birnbaum. Miał dwóch braci, w tym Henryka i Stefana. Po zakończeniu nauki w gimnazjum w Łodzi w 1900 roku, rozpoczął studia na wydziale filologii, literatury i sztuki na uniwersytecie w Lipsku, gdzie uzyskał doktorat z filozofii. Po powrocie do Łodzi związał swoją karierę z rodzinnym przedsiębiorstwem „Przemysł Wełniany S. Barciński i S-ka”.

Na przestrzeni lat aktywnie angażował się w działalność organizacji gospodarczych. W 1913 roku objął stanowisko sekretarza Sekcji Przemysłu Włóknistego przy oddziale łódzkim Towarzystwa Popierania Rosyjskiego Przemysłu i Handlu, które po odzyskaniu niepodległości przekształciło się w 1919 roku w Związek Przemysłu Włókienniczego w Państwie Polskim. Wkrótce potem został dyrektorem biura tego Związku. W 1920 roku jako Kierownik Związku był wymieniony w Informatorze m. Łodzi na 1920 r..

Marceli Barciński pełnił także funkcje w radach nadzorczych oraz zarządach kilku instytucji finansowych w Łodzi, w tym: Komitetu Giełdowego oraz Banku Handlowo-Przemysłowego w Łodzi. Był aktywnym członkiem Komitetu Celnego przy Ministerstwie Przemysłu i Handlu, a także współorganizatorem pawilonu włókienniczego na Powszechnej Wystawie Krajowej, która miała miejsce w Poznaniu w 1929 roku. Przygotowywał także delegacje, które w imieniu rządu polskiego prowadziły negocjacje z zagranicznymi wierzycielami polskiego włókiennictwa celem obniżenia oraz rozłożenia zobowiązań.

Był również działaczem w Towarzystwie Muzeum Nauki i Sztuki w Łodzi oraz Polskim Towarzystwie Teatralnym, które zostało założone w 1900 roku. W 1920 roku pełnił funkcję skarbnika, a także był członkiem Rady Opiekuńczej Gimnazjum Zgromadzenia Kupców w Łodzi oraz członkiem Automobilklubu Łódzkiego. Jako mecenas sztuk pięknych, Barciński miał także talent literacki, pozostawiając po sobie sztuki takie jak Niewolnice (1902) i Godzina wspomnień (1903). Publikował również recenzje teatralne w łódzkich gazetach.

Jego życie zakończyło się tragicznie 15 listopada 1929 roku, gdy zginął w wypadku samochodowym w Warszawie. Ostatecznie został pochowany na cmentarzu żydowskim „nowym” w Łodzi przy ul. Brackiej.

Rodzina

Marceli Barciński był osobą, która zbudowała własną rodzinę. Związał się z Alicją Elsner, z którą zdecydował się na małżeństwo. W ich wspólnym życiu przyszło na świat dwóch synów. Pierwszym z nich był Seweryn Karol urodzony w 1904 roku, a drugim Jan, który przyszedł na świat w 1913 roku.

Przypisy

  1. IzaakI. Kersz IzaakI., Szkice z dziejów Gminy Żydowskiej oraz cmentarza w Łodzi, Łódź: Oficyna Bibliofilów, 1996, s. 106, ISBN 83-86058-69-2, OCLC 169978243.
  2. M.P. z 1925 r. nr 102, poz. 435 „za zasługi na polu działalności społecznej i nad organizacją przemysłu włókienniczego”.
  3. Informator m. Łodzi z kalendarzem na rok 1920, opracowany i wydany przez Wydział Statystyczny Magistratu m. Łodzi, Łódź [1920] s. 436.
  4. Informator m. Łodzi z kalendarzem na rok 1920, Opracowany i wydany przez Wydział Statystyczny Magistratu m. Łodzi, Łódź [1920] s. 421.
  5. Informator m. Łodzi z kalendarzem na rok 1919, wydany nakładem Magistratu m. Łodzi, Łódź 1919, s. 207.

Oceń: Marceli Barciński

★★★★★
Średnia ocena:4.72 Liczba ocen:18