Karol Bennich

---

Życiorys

W 1865 roku, Karol Bennich podjął się założenia Tkalni Ręcznej oraz Przędzalni Wyrobów Wełnianych, która miała swoją siedzibę przy ulicy Piotrkowskiej 105. W latach 70. XIX wieku, również w tym samym rejonie, zbudował dom, w którym mieścił się kantor oraz skład jego fabryki. Do 1889 roku obiekt został znacząco rozbudowany w postaci dwóch trzypiętrowych oficyn. W ciągu lat 90. XIX wieku, powstała mechaniczna przędzalnia i tkalnia przy ul. Wólczańskiej 66-70. W 1896 roku, liczba zatrudnionych w jego zakładzie wyniosła imponujące 250 robotników, co zbiegło się z budową nowego gmachu, który zlokalizowano przy al. Kościuszki 49/51 (ówczesna Spacerowa). W roku 1900 przedsiębiorstwo przekształciło się w Towarzystwo Akcyjne Manufaktury Wełnianej Karola Bennicha, dysponujące kapitałem wynoszącym 1,5 miliona rubli oraz zatrudniającym 1200 robotników. Warto dodać, że firma osiągała roczne obroty na poziomie 4 milionów rubli.

W 1905 roku, produkcja została przeniesiona do nowej fabryki, która znajdowała się przy ul. Łąkowej 11. Tam stworzono kompleks, który obejmował m.in. przędzalnię wełny, farbiarnię, tkalnię oraz wykończalnię. Po śmierci Bennicha, zarządzaniem przedsiębiorstwem zajęli się jego synowie. Niestety, po zakończeniu I wojny światowej, firma popadła w kryzys, a w 1935 roku ogłosiła upadłość.

Karol Bennich był również członkiem komitetu budowy kościoła luterańskiego św. Jana. Warto wspomnieć, że do niego należała willa przy ul. Łąkowej 11, która została zaprojektowana przez Franciszka Chełmińskiego i zbudowana w 1898 roku.

Życie prywatne

Bennich był synem tkacza Augusta Bennicha oraz Florentyny z domu Wagner. Jego żona, Augustyna z domu Dems, urodziła im synów: Alberta (ur. 1870), Karola (ur. 1884), Oskara (ur. 1865), Reinharda (ur. 1867), Edwarda (ur. 1874), Alfreda (ur. 1881), a także córki: Otylię (ur. 1872), Helenę (ur. 1876) oraz Emmę (ur. 1869), która poślubiła Roberta Schweikerta.

---

Oceń: Karol Bennich

---