Ludwik Mackiewicz

---

Życiorys

Ludwik Mackiewicz był utalentowanym człowiekiem, który ukończył warszawskie technikum fotograficzne w trudnych czasach II wojny światowej. Po wojnie, w 1955 roku, zrealizował swoje marzenie studenckie, kończąc studia na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej. W 1980 roku zdobył status architekta twórcy, co potwierdziło jego zdolności i osiągnięcia w tej dziedzinie.

Jako wykładowca na Wydziale Budownictwa i Architektury Politechniki Łódzkiej, dzielił się swoją wiedzą i doświadczeniem z licznych pokoleń studentów. Ludwik był również kolekcjonerem, gromadząc zegary, aparaty fotograficzne, fajans oraz porcelanę, co świadczy o jego wszechstronnych zainteresowaniach.

Po jego śmierci, został pochowany na Starym Cmentarzu w Łodzi w obrządku rzymskokatolickim, co podkreśla jego związki z tym miejscem. Był synem malarza Konstantego Mackiewicza, a także ojcem architekta Lecha Mackiewicza (1955–2021), co pokazuje, że talent artystyczny przekazywany był w jego rodzinie.

Warto również wspomnieć, że w 2014 roku powstała biografia Ludwika Mackiewicza autorstwa Mai Rozenkowskiej, zatytułowana „Ludwik Mackiewicz (1928–2007): Życie i twórczość”, która przybliża jego życie oraz dokonania.

Realizacje

Twórczość Ludwika Mackiewicza obejmuje szereg znaczących realizacji architektonicznych, które odzwierciedlają jego talent i zaangażowanie w rozwój przestrzeni publicznej oraz aktywność społeczną. Poniżej przedstawiamy jego najważniejsze projekty:

• Kościół św. Urszuli DM w Soborzycach (1963–1966, w kooperacji z Leszkiem Łukosiem),
• Dom dla Przewlekle Chorych przy ul. Paradnej w Łodzi (1964),
• Pomnik Martyrologii Dzieci, znany jako Pęknięte Serce w Łodzi (1971, wspólnie z Jadwigą Janus),
• Kościół Matki Boskiej Bolesnej w Łodzi (1973–1976, w współpracy z Leszkiem Łukosiem),
• Kościół św. Stanisława Kostki w Płocku (1977–1988, wraz z Leszkiem Łukosiem i Januszem Medwedowskim),
• Dom parafialny przy kościele św. Teresy w Łodzi (w partnerstwie z Sławomirem Arabskim),
• Kościół św. Maksymiliana w Zduńskiej Woli (1991–2000),
• pawilon Wydziału Budownictwa Politechniki Łódzkiej (we współpracy z Bolesławem Kardaszewskim).

Konkursy

Ludwik Mackiewicz zdobył liczne nagrody w prestiżowych konkursach na projekty architektoniczne i urbanistyczne. Oto niektóre z jego osiągnięć:

• w 1958 roku otrzymał II nagrodę równorzędną za opracowanie plastyczne gablot ulicznych dla miasta Łodzi,
• w 1960 roku uzyskał II nagrodę równorzędną za projekt ukształtowania Placu Wolności w Łodzi, współpracując z Wiesławem Lelińskim, Leszkiem Łukoś oraz Janem Michalewiczem,
• w 1963 roku zdobył I nagrodę za projekt koncepcyjny centralnego domu towarowego i baru szybkiej obsługi, uwzględniający szkicową koncepcję urbanistyczną rejonu ulic Rajskiej i Heweliusza w Gdańsku; współautorami byli Bolesław Kardaszewski, Tadeusz Sumień oraz Janusz Wyżnikiewicz,
• w 1964 roku wyróżniono go II nagrodą za projekt koncepcyjny urbanistyczno – architektoniczny hotelu komunalnego w Łodzi, z Jerzym Jakubczakiem i Leszkiem Łukoś,
• w 1965 roku przyznano mu I nagrodę za koncepcję architektoniczno – urbanistyczną Domu Związków Zawodowych oraz Placu Zwycięstwa w Łodzi, gdzie współautorami byli J. Jakubczak, L. Łukoś i J. Michalewicz,
• w 1969 roku zdobył III nagrodę za projekt Śródmiejskiej Dzielnicy Mieszkaniowej w Łodzi, wspólnie z Jacekiem Najgrowskim, Leszkiem Łukoś i Włodzimierzem Klimeckim.

---

Oceń: Ludwik Mackiewicz

---