Robert Rembieliński

---

Studia i praca zawodowa

Robert Rembieliński swoje wykształcenie średnie zakończył w Piotrkowie Trybunalskim w 1916 roku. Następnie kontynuował studia z zakresu farmacji, które ukończył na Uniwersytecie Warszawskim, zdobywając tytuł magistra w 1924 roku. Jako stypendysta, podjął dalszą naukę na Uniwersytecie w Nancy we Francji, gdzie w 1926 roku uzyskał stopień doktora.

W 1927 roku osiedlił się w Łodzi, gdzie rozpoczął pracę jako farmaceuta, prowadząc własną aptekę. Z informacji zawartych w reklamie zamieszczonej w Księdze adresowej Łodzi na lata 1937–39, wynika, że w 1937 roku była to „Apteka Grodzka” zlokalizowana przy ulicy Andrzeja 28 (aktualnie ul. Andrzeja Struga). W tym samym budynku Rembieliński także mieszkał.

W czasie II wojny światowej został wysiedlony do Generalnego Gubernatorstwa. Po zakończeniu działań wojennych, w 1945 roku, powrócił do Łodzi, gdzie skupił się na pracy naukowej. Rozpoczął współpracę z Uniwersytetem Łódzkim, a później z Akademią Medyczną, gdzie był jednym z inicjatorów powstania Wydziału Farmaceutycznego. Od 1945 roku pełnił funkcję zastępcy profesora, a w 1956 roku uzyskał tytuł docenta. W 1962 roku awansował na profesora nadzwyczajnego.

Od 1959 roku prowadził pionierską Katedrę Historii Farmacji na Wydziale Farmaceutycznym Akademii Medycznej w Łodzi. Rembieliński był pasjonatem historii farmacji, swoje zainteresowania naukowe koncentrując szczególnie na dziejach farmacji w Polsce, a w szczególności na osiągnięciach łódzkiego środowiska farmaceutycznego oraz regionu łódzkiego.

Rodzina

Robert Rembieliński był potomkiem Roberta i Pauliny z Mieczyńskich. W 1930 roku zawarł związek małżeński z Ireną Skępską, z którą stworzył rodzinę, wydając na świat trzy córki.

Córki Roberta to:

• Barbara Anna Kuźnicka, znana farmaceutka oraz profesor historii farmacji w Polskiej Akademii Nauk,
• Jadwiga Maria Sobocińska, biolożka,
• Teresa Zofia Materkowska, polonistka.

Działalność w towarzystwach naukowych

Od momentu osiedlenia się w Łodzi, Robert Rembieliński aktywnie włączył się w prace Polskiego Towarzystwa Farmaceutycznego, co zaowocowało jego rolą jako członka założyciela Łódzkiego Oddziału PTF w 1927 roku. Jego zaangażowanie dostrzegalne było również w współorganizacji Sekcji Naukowej PTF, co znacząco przyczyniło się do rozwoju działalności towarzystwa.

W 1932 roku ukończył kurs archiwalny, który był zorganizowany przez Polskie Towarzystwo Historyczne. Dzięki zdobytej wiedzy mógł lepiej stosować metody historyczne w swoich badaniach oraz publikacjach, co z pewnością wzbogaciło jego dorobek naukowy. Uczestniczył w pracach Polskiego Towarzystwa Historycznego, gdzie przez wiele lat był członkiem Komisji Rewizyjnej oraz przewodniczącym Sekcji Historii Medycyny.

Po przekształceniu sekcji w 1957 roku, głównie za jego staraniem, powstało Polskie Towarzystwo Historii Medycyny, w którym Rembieliński przez dwanaście lat piastował funkcję przewodniczącego Oddziału Łódzkiego. Z zakresu jego działalności widoczna była współpraca z międzynarodowymi stowarzyszeniami naukowymi zajmującymi się historią medycyny oraz farmacji. Dodatkowo, został uhonorowany tytułem Honorowego Członka Polskiego Towarzystwa Historii Medycyny, co jest najwyższym wyrazem uznania jego wkładu w rozwój tej dziedziny.

Publikacje

W okresie przed II wojną światową, autor przygotował znaczącą rozprawę, która zyskała popularność w środowiskach naukowych. Jest nią praca zatytułowana Rajmund Rembieliński – budowniczy Łodzi przemysłowej, opublikowana w Roczniku Łódzkim (tom III, 1933).

Wśród jego licznych dzieł, wiele z nich dotyczy historii farmacji oraz medycyny. W szczególności warto wspomnieć o:

• Dziejach powstania i rozwoju aptek łódzkich, referat wygłoszony w Łódzkim Towarzystwie Farmaceutycznym 12 maja 1932 r., opublikowany w Wiadomościach Farmaceutycznych nr 21 z dnia 22 maja 1932 r.,
• Rzucie oka na działalność Łódzkiego Stowarzyszenia Aptekarzy w ciągu ćwierćwiecza z 1934 roku,
• Publikacji książkowej Zarys powstania i rozwoju łódzkich aptek, wydanej w Łodzi w 1934 roku.

W jego dorobku znajdują się także istotne artykuły, które powstały w latach powojennych. Należą do nich:

• Tradycje naukowe i społeczne farmacji łódzkiej z 1948 roku,
• Drogi rozwoju farmacji naukowej w Polsce z 1961 roku,
• Łódź jako przedmiot badań w zakresie historii nauk medycznych z 1964 roku.

Ukierunkowanie jego osiągnięć naukowych na historię farmacji znalazło swoje ukoronowanie w publikacji, która była pierwszym w Polsce podręcznikiem poświęconym tej dziedzinie:

• Historia farmacji, wyd. I 1963, wyd. II 1972.

Ordery i odznaczenia

Robert Rembieliński otrzymał szereg prestigowych odznaczeń, które są wyrazem jego wyróżniających się osiągnięć i zasług.

• złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: 22 marca 1939, 1956),
• odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego,
• odznaka honorowa „Za wzorową pracę w służbie zdrowia”,
• medal im. I. Łukasiewicza „De pharmacia bene meritis” (1974),
• medal XXV-lecia Akademii Medycznej w Łodzi,
• honorowa odznaka Miasta Łodzi,
• odznaka 25-lecia Stronnictwa Demokratycznego.

Varia

Robert Rembieliński to postać, która wniosła wiele do historii Łodzi. Jego wpływ można dostrzec w różnych miejscach i działalnościach, które pozostawił po sobie. Pochowany jest naStarym Cmentarzu w Łodzi przy ul. Ogrodowej, gdzie spoczywa w towarzystwie innych znaczących postaci tego regionu.

Warto również wspomnieć o aptece, która miała zaszczyt nosić jego imię. Zlokalizowana była na skrzyżowaniu ulic Andrzeja Struga i Gdańskiej. Działała od wyzwolenia Łodzi w 1945 r. aż do 2008 r. Stanowiła ważny punkt w społeczności, oferując usługi medyczne i farmaceutyczne mieszkańcom Łodzi.

Nie sposób nie wspomnieć o innym znanym naukowcu związanym z Łodzią, który ukończył Uniwersytet w Nancy, mianowicie Ary Sternfeld (1905–1980). Był on późniejszym teoretykiem kosmonautyki oraz bliskim znajomym Rembielińskiego. Jego osiągnięcia również wpłynęły na rozwój nauki w regionie oraz szerzej w Polsce.

---

Oceń: Robert Rembieliński

---