Tadeusz Dubicki

---

Życiorys

W 1972 roku Tadeusz Dubicki ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Łódzkim. Jego kariera naukowa nabrała tempa, gdy w 1979 roku uzyskał stopień doktora na tej samej uczelni, broniąc rozprawy dotyczącej działalności Grup Operacyjnych K.E.R.M. oraz ich relacji z komendanturami wojennymi w rejonie Pomorza Wschodniego oraz Warmii i Mazur w 1945 roku. Kolejnym ważnym krokiem w jego karierze było uzyskanie stopnia doktora habilitowanego w 1990 roku w Wojskowym Instytucie Historycznym. Tematem jego pracy habilitacyjnej byli polscy żołnierze internowani w Rumunii w latach 1939–1941. W 1999 roku otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych.

Dubicki spędził dwadzieścia lat, od 1972 do 1992 roku, jako wykładowca w Katedrze Nauk Społecznych Akademii Medycznej w Łodzi. Od 1987 roku pełnił funkcję kierownika tej katedry. Później podjął współpracę z Akademią im. Jana Długosza w Częstochowie, osiągając tytuł profesora zwyczajnego. W tej uczelni zajmował również ważne stanowiska, m.in. był wicedyrektorem Instytutu Historii oraz kierownikiem Zakładu Historii XX wieku. Dodatkowo, od 1993 roku, prowadził wykłady w Katedrze Badań Niemcoznawczych na Uniwersytecie Łódzkim.

W 2011 roku, Dubicki został wybrany na rektora Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej we Włocławku, gdzie pełnił tę funkcję do 2015 roku. Jego działalność naukowa koncentruje się na historii najnowszej Polski, ogólnej historii XX wieku oraz polityce zagranicznej RP. Był aktywnym członkiem Komitetu Nauk Historycznych Polskiej Akademii Nauk, a także uczestniczył w badaniach dotyczących polsko-brytyjskiej współpracy wywiadowczej podczas II wojny światowej. W 2004 roku był współredaktorem zbioru prac poświęconych tej tematyce.

Tadeusz Dubicki objął przewodniczenie rad naukowych Instytutu Tarnogórskiego i Muzeum oraz Muzeum Instytutu Tarnogórskiego. W 2006 roku został odznaczony Krzyżem Komandorskim rumuńskiego Orderu Zasługi Kulturalnej w kategorii F, wyróżniającego się promocją kultury, a w 2011 roku uhonorowano go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Wybrane publikacje

Oto wybór publikacji autorstwa Tadeusza Dubickiego, które dostarczają cennych informacji na temat różnych aspektów historii Polski:

• Afera Starykonia czyli historia agenta Gestapo (współautor z Andrzejem Sepkowskim), Warszawska Oficyna Wydawnicza „Gryf”, Warszawa 1998,
• Bazy wojskowej łączności zagranicznej ZWZ-AK w latach 1939–1945: studia i materiały, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Częstochowie, Częstochowa 2000,
• Depesze wojenne attachatu wojskowego przy Ambasadzie RP w Bukareszcie 1939–1940 (oprac. nauk. z Andrzejem Suchcitzem), Wydawnictwo Instytutu Tarnogórskiego i Muzeum, Tarnowskie Góry 2006,
• Marszałek Ion Antonescu. Biografia żołnierza i polityka (współautor z Krzysztofem Dachem), Ibidem, Łódź 2003,
• Pierwszy rok wolności. Przejmowanie i uruchamianie przemysłu na Pomorzu, ziemi gdańskiej, Warmii i Mazurach, Książka i Wiedza, Warszawa 1985,
• Polscy uchodźcy w Rumunii 1939–1945: studia i materiały, Warszawska Oficyna Wydawnicza „Gryf”, Warszawa 1995,
• Żołnierze polscy internowani w Rumunii w latach 1939–1941, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź 1990.

---

Oceń: Tadeusz Dubicki

---