Władysław Bromiński

Wojsko i służby mundurowe

Władysław Bromiński, urodzony 25 lutego 1898 roku w Łodzi, był nie tylko znanym rolnikiem, ale również istotną postacią w historii Polski związaną z wojskowością. Jako sierżant Wojska Polskiego, wyróżnił się podczas służby, zyskując uznanie i szacunek. Jego odwaga i determinacja zostały uhonorowane przez przyznanie mu Orderu Virtuti Militari, co jest najwyższym odznaczeniem wojskowym w Polsce.

Bromiński pozostaje symbolem wartości takich jak patriotyzm i poświęcenie, które były szczególnie ważne w czasie trudnych lat wojny. Jego los po 1945 roku pozostaje nieznany, co dodaje element tajemnicy do jego postaci i dziedzictwa.

Życiorys

Władysław Bromiński urodził się 25 lutego 1898 roku w Łodzi, w rodzinie Andrzeja oraz Anny, z domu Kubickiej. Jego edukacja rozpoczęła się w szkole powszechnej, a następnie kontynuował naukę w szkole rzemieślniczej do roku 1913. Po ukończeniu nauki, młody Władysław zdobywał doświadczenie zawodowe, pracując w różnych branżach.

Od stycznia 1916 roku był zatrudniony jako cieśla przy budowie umocnień polowych w rejonie Suwałk, Goniądza oraz Osowca. Następnie, od września tego samego roku, podjął pracę jako brukarz w firmie prywatnej, która miała siedzibę w powiecie łomżyńskim. Jego kariera w dziedzinie kolejnictwa rozpoczęła się w wrześniu 1917 roku, gdy pracował w dyrekcji kolejowej w Brześciu aż do końca października 1918.

18 listopada 1918 roku, jako ochotnik, dołączył do 9. kompanii 28 pułku piechoty. W roku 1919, za swoje zasługi oraz waleczność, zyskał awans na sierżanta. W trakcie konfliktu z bolszewikami, wykazał się odwagą i umiejętnościami dowódczymi. 4 czerwca 1920 roku, podczas ataku na wieś Łabucie, zdobył cztery karabiny maszynowe oraz materiały wojenne. Dalsze jego osiągnięcia miały miejsce 7 czerwca, kiedy to przepłynął rzekę Dzisna, biorąc do niewoli bolszewickiego oficera – dowódcę kompanii karabinów maszynowych II batalionu 467 pułku strzelców, a następnie wrócił bezpiecznie, przekazując cenne informacje na temat sił nieprzyjaciela. Kolejnym epizodem było 19 czerwca, kiedy to pod wsią Kobiaczyzna skutecznie przeprowadził kontratak, co również zaowocowało wzięciem jeńców.

Po zakończeniu służby, w listopadzie 1921 roku, został zdemobilizowany. W marcu 1922, w ramach osadnictwa wojskowego, otrzymał parcelę we wsi Woławel, podlegającej pod pocztę Zakoziel, w powiecie drohickim.

W czasie II wojny światowej, podczas kampanii wrześniowej w 1939 roku, pełnił funkcję w szpitalu polowym nr 203. Niestety, został wzięty do niewoli przez Niemców, gdzie przydzielono mu numer jeńca 3998. 26 czerwca 1940 roku, po pewnym czasie, został zwolniony z niewoli i skierowany do Urzędu Pracy w Gera jako robotnik cywilny. Po wojnie, w 1945 roku, powrócił do Polski.

Władysław Bromiński był żonaty i miał syna Jerzego, który przyszedł na świat 12 września 1922 roku.

Ordery i odznaczenia

Władysław Bromiński był odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 649, przyznanym mu 28 lutego 1921 roku.

Przypisy

  1. a b c d Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 09.04.2023 r.]
  2. Kolekcja ↓, s. 5, tu Łabudzie.
  3. Kolekcja ↓, s. 4, 5.
  4. Kolekcja ↓, s. 4.
  5. Kolekcja ↓, s. 3.
  6. Kolekcja ↓, s. 2.
  7. Kolekcja ↓, s. 1, 2.
  8. Kolekcja ↓, s. 1.
  9. Zaborowski 1928 ↓, s. 29.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 26.03.1921 r., s. 535.
  11. Zaborowski 1928 ↓, s. 17.

Oceń: Władysław Bromiński

★★★★★
Średnia ocena:4.76 Liczba ocen:16