Hilary Kielek

---

Życiorys

Hilary Kielek był synem Seweryna oraz Konstancji z domu Jakubiak, a w jego rodzinie znajdowało się czworo rodzeństwa. Wzrastał w atmosferze, która wspierała edukację, dlatego też ukończył szkołę powszechną oraz trzyletnie gimnazjum, co stanowiło solidny fundament dla dalszej kariery.

W 1919 roku, w odpowiedzi na potrzeby odradzającego się Wojska Polskiego, w sumie zaciągnął się do służby, otrzymując przydział do 3 kompanii saperów 1 Pułku Piechoty Legionów. W trakcie tej służby aktywnie uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej, biorąc udział w znaczących bitwach pod Nową Wilejką, Szumskiem, Nowoświęcinami, Firlejem i Arsenowiczami. Po zakończeniu tych działań militarnych został skierowany na Górny Śląsk, by wspierać III powstanie śląskie.

W 1925 roku zakończył kurs w Szkole Piechoty dla Podoficerów Zawodowych w Komorowie i tego samego roku, na własną prośbę, trafił do Bydgoskiej Szkoły Pilotów. Ukończył ją w 1926 roku, po czym pozostał w roli instruktora. Z dniem 17 lipca 1931 roku został przydzielony do 55 eskadry liniowej 5 pułku lotniczego w Lidzie. Kolejne lata przyniosły mu przydział do eskadry ćwiczebnej pilotażu, gdzie osiągnął pozycję szefa korpusu podoficerskiego 5 pułku lotniczego. Jego życie osobiste również się rozwijało; 4 listopada 1936 roku zawarł małżeństwo z Jadwigą z domu Zielińską w Aleksandrowie Kujawskim. W kwietniu 1939 roku objął funkcję oficera technicznego Eskadry Treningowej, która przekształciła się później w Ośrodek Szkolenia Pilotażu nr 1.

Nie wziął udziału w walkach podczas kampanii wrześniowej. Po agresji ZSRR na Polskę, 18 września ewakuował się samolotem PWS-26 na Łotwę, gdzie został internowany. Przez pewien okres przebywał w obozach w Dźwińsku, Litene i Lilaste. Po zajęciu państw bałtyckich przez ZSRR, został deportowany do obozu blisko Murmańska, gdzie angażował się w budowanie linii kolejowej.

Dzięki podpisaniu porozumienia Sikorski-Majski, uzyskał amnestię i szybko zgłosił się do nowo formowanych oddziałów Wojska Polskiego. Po przydziale do kompanii lotniczej 6 Lwowskiej Dywizji Piechoty w Tockoje, został ewakuowany na teren Wielkiej Brytanii. Tam nadano mu numer służbowy 794924 RAF, a jego droga w wojsku prowadziła przez 25. (Polską) Szkołę Pilotażu Początkowego w Hucknall oraz 16. Szkołę Pilotażu Podstawowego w Newton, gdzie odbył kurs zaawansowanego pilotażu. W marcu 1944 roku znajdował się w bazie RAF Sutton Bridge, a po zakończeniu szkolenia 18 kwietnia 1944 roku, przydzielono go do 229 Grupy Transportowej, z którą przemieszczał się przez Kair na lotnisko Mauripur koło Karaczi, gdzie pełnił rolę pilota rozprowadzającego.

We wrześniu 1944 roku został przypisany do jednostki 23 Ferry Control w bazie Nagpur. Ostatecznie, 1 września 1945 roku odbył swój ostatni lot w tej jednostce i stał się częścią polskiego oficera łącznikowego przy Transport Command. Po powrocie do Wielkiej Brytanii 15 września 1945 roku, 5 czerwca 1947 roku wstąpił do Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia, co potwierdzało jego silne związki z armią.

Po zakończeniu demobilizacji w 1949 roku, zdecydował się pozostać w Wielkiej Brytanii, dokąd sprowadził swoją żonę Jadwigę oraz córkę Krystynę. Jego życie dobiegło końca 9 listopada 1970 roku w Londynie, a 14 listopada został ostatecznie pochowany na Great Northarn Cemetery w Londynie.

Odznaczenia

W życiu Hilarego Kieleka można zaobserwować liczne odznaczenia, które są wyrazem uznania jego zasług i osiągnięć. Należą do nich:

• odznaka pilota,
• Krzyż Walecznych,
• Brązowy Krzyż Zasługi,
• Krzyż na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi I klasy,
• medal pamiątkowy za wojnę 1918–1921,
• medal dziesięciolecia odzyskanej niepodległości,
• medal lotniczy – trzykrotnie.

---

Oceń: Hilary Kielek

---