Wacław Frankowski (żołnierz)

Wojsko i służby mundurowe

Wacław Tadeusz Frankowski to postać, która zasługuje na szczególne miejsce w historii Polski. Urodził się 31 stycznia 1896 roku w Łodzi, gdzie jego życie zaczynało się na tle dynamicznych przemian tamtych czasów. W trakcie swojej kariery wojskowej zasiadał wśród poruczników saperów rezerwy Wojska Polskiego, a jego zaangażowanie w ruchy niepodległościowe wykazało jego przywiązanie do wartości patriotycznych.

Niestety, Wacław Frankowski stał się jednym z wielu, którzy ponieśli najwyższą cenę za swoją wierność ojczyźnie. Jego życie zakończyło się brutalnie w kwietniu 1940 roku w Katyniu, gdzie zginął jako ofiara tragicznych wydarzeń, które miały miejsce w tej regionie. Był nie tylko żołnierzem, ale także inżynierem, co czyni go postacią wszechstronną i zaangażowaną w różne aspekty życia społecznego i militarnego.

Warto pamiętać o osobach takich jak Wacław Tadeusz Frankowski, które nie tylko walczyły o wolność swojej ojczyzny, ale również zainwestowały swoje talenty w jej rozwój. Ich pamięć jest szczególnie istotna w kontekście historycznych refleksji nad losem Polski w trudnych czasach II wojny światowej.

Życiorys

Wacław Frankowski urodził się w rodzinie Władysława oraz Kazimiery z Leopoldów. Po ukończeniu Wydziału Inżynierii Lądowej na Politechnice Warszawskiej, dołączył do organizacji Strzelec. Jako żołnierz I Brygady Legionów, wziął udział w walkach nad Styrem, Stochodem oraz w bitwie pod Kostiuchnówką. Niestety, w 1919 roku odniósł poważne rany w bitwie pod Baranowiczami.

W 1923 roku uzyskał status oficera rezerwowego 4 pułku piechoty Legionów. Jego stopień porucznika został zweryfikowany z datą 1 czerwca 1919 roku, kiedy to zajął 1659. lokatę w korpusie oficerów rezerwy piechoty. W 1934 roku był już ujęty w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III, a jego przydział dotyczył 8 batalionu saperów w Toruniu. Wtedy sklasyfikowano go na 77. lokacie na liście starszeństwa oficerów rezerwy inżynierii oraz saperów. Mieszkał w Warszawie przy ul. Smolnej 19.

W trakcie kampanii wrześniowej służył w 8 batalionie saperów. Został wzięty do niewoli przez Sowietów, co doprowadziło do osadzenia go najpierw w obozie w Szepietówce (stan na 2 listopada 1939), a później do obozu jenieckiego w Kozielsku (stan z 20 stycznia 1940). W dniach między 19 a 21 kwietnia 1940 roku, przekazano go do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD, co potwierdzają dokumenty, w tym lista wywózkowa nr 036/1, poz. 89, nr akt 3756 z 16.04.1940.

W tragicznych okolicznościach został zamordowany przez NKWD w lesie katyńskim, między 20 a 22 kwietnia 1940 roku. Jego tożsamość została potwierdzona podczas ekshumacji przeprowadzanej przez Niemców w 1943 roku, a zapisy w dzienniku ekshumacji wskazują datę 05.06.1943. Wśród pozostałości odkryto akt nadania, wizytówkę oraz protokół. Frankowski figurował na liście AM–270–4028 oraz liście Komisji Technicznej PCK pod numerem 04028. Jego nazwisko znaleźć można również w zestawieniach ofiar opublikowanych w „Gońcu Krakowskim” nr 201 oraz w „Nowym Kurierze Warszawskim” nr 181 z 1943 roku.

W Archiwum Robla znajduje się pamiętnik – kalendarzyk na rok 1939 porucznika Tadeusza Domagały, w kopercie podpisanej przez kapitana Zygmunta Biernackiego (teczka nr. 0216), gdzie wspomniano (bez podania imienia) o Frankowskim w kontekście dat 02.11.1939 oraz 20.01.1940.

W dniu 5 października 2007 roku minister obrony narodowej, Aleksander Szczygło, pośmiertnie awansował go na stopień kapitana. Uroczysty awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, jako część wydarzenia „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Odznaczenia

Wacław Frankowski, jako żołnierz o wyjątkowych zasługach, otrzymał wiele odznaczeń, które świadczą o jego oddaniu i poświęceniu w walce o wolność. Poniżej przedstawiamy listę jego wyróżnień:

  • Krzyż Niepodległości – przyznany 10 grudnia 1931 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
  • Krzyż Walecznych – nadany dwukrotnie,
  • Krzyż Kampanii Wrześniowej – odznaczony pośmiertnie 1 stycznia 1986 roku,
  • Odznaka Pamiątkowa Więźniów Ideowych.

Przypisy

  1. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 09.09.2024 r.]
  2. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 05.10.2007 r. w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  3. Zarządzenie Ministra Spraw Wojskowych Nr 1/86 w sprawie nadania odznaki pamiątkowej „Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939”. „Dziennik Ustaw RP”. 02.04.1986 r.
  4. M.P. z 1931 r. nr 287, poz. 381.
  5. Amtliches Material zum Massenmord von Katyn, 1943, s. 270.
  6. a b c УБИТЫ В КАТЫНИ, 2015, s. 762.
  7. Jędrzej J. Tucholski, Mord w Katyniu, 1991, s. 102.
  8. Jędrzej J. Tucholski, Mord w Katyniu, 1991, s. 689.
  9. Rocznik Oficerski Rezerw 1934, s. 165, 685.
  10. Rocznik Oficerski 1923, s. 135, 501.
  11. a b c Księga Cmentarna Katynia 2000, s. 142.

Oceń: Wacław Frankowski (żołnierz)

★★★★★
Średnia ocena:4.77 Liczba ocen:8