Juliusz Roman Piotr Ryszard Heinzel urodził się 5 grudnia 1899 roku w Łodzi, a swoje życie zakończył w wiosennych miesiącach 1940 roku w Charkowie. Był porucznikiem kawalerii rezerwy Wojska Polskiego, a także nosicielem Orderu Virtuti Militari, co świadczy o jego odwadze i zasługach wojskowych.
Poza działalnością wojskową, Heinzel był również przemysłowcem związanym z obszarem łódzkim. Niestety, stał się jedną z wielu ofiar zbrodni katyńskiej, co podkreśla tragiczny wymiar jego biografii oraz losów wielu Polaków w tamtym czasie.
Życiorys
Juliusz Roman Heinzel przyszedł na świat 5 grudnia 1899 roku w Łodzi, będąc członkiem rodziny znanego przemysłowca Juliusza oraz Anny z Geyerów. Jego dziadek, Juliusz, Juliusza Teodora, był niemieckiego pochodzenia.
W 1918 roku, z młodzieńczym zapałem, dołączył jako wolontariusz do Wojska Polskiego. Zakończył edukację w Szkole Podchorążych Piechoty, a następnie w Szkole Podoficerów Jazdy. W czasie wojny polsko-bolszewickiej w 1920 roku walczył jako dowódca szwadronu w 16 pułku ułanów. Podczas bitwy pod Gremzdą Polską dokonał czynów męstwa, za co otrzymał najwyższe wojskowe odznaczenie – Order Virtuti Militari.
Po wojnie pozostał związany z wojskiem, a 1 stycznia 1920 roku został awansowany do stopnia podporucznika. Do 1921 roku pełnił służbę w 16 pułku, po czym przeszedł do rezerwy. W latach 1927 i 1931 ponownie uczestniczył w szkoleniach rezerwistów. W 1934 roku współpracował z Powiatową Komendą Uzupełnień Łódź Miasto II, gdzie miał przydział do 17 Pułku Ułanów Wielkopolskich w Lesznie, w którym również ćwiczył. Nastąpił awans na porucznika z dniem 1 stycznia 1935 roku, co dało mu 4. miejsce w korpusie rezerwy kawalerii.
Po przejściu do rezerwy, Juliusz rozpoczął studia na Uniwersytecie Poznańskim. Po nagłej śmierci ojca powrócił do Łodzi, gdzie w latach 1922-1925 pracował w Zarządzie Towarzystwa Przemysłowego J. Heinzel. Od 1925 roku zajmował się majątkiem Julianów, leżącym niedaleko Łodzi.
Podczas kampanii wrześniowej 1939 roku, po wkroczeniu Armii Czerwonej do Polski, został aresztowany przez sowietów i trafił do obozu w Starobielsku. Wiosną 1940 roku zamordowano go w Charkowie przez NKWD, a jego ciało ukryto w masowej, anonimowej mogile w Piatichatkach. Miejsce to od 17 czerwca 2000 roku znane jest jako Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie. Juliusz widnieje na liście Starobielskiej NKWD pod numerem 3558.
5 października 2007 roku minister obrony narodowej, Aleksander Szczygło, uhonorował Heinzel’a pośmiertnie awansem na kapitana. Uroczysta ceremonia „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” odbyła się 9 listopada 2007 roku w Warszawie.
Juliusz miał żonę oraz syna o imieniu Juliusz, który po wojnie znalazł schronienie w Bochum, unikając represji Armii Czerwonej.
Ordery i odznaczenia
Juliusz Roman Heinzel został uhonorowany wieloma znaczącymi odznaczeniami, które potwierdzają jego zasługi. Oto lista jego orderów i medali:
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 3353 – 30 czerwca 1921,
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.
Przypisy
- Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 86 [dostęp 23.10.2024 r.]
- Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 26.08.2024 r.]
- Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 28.08.2024 r.]
- Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 17.09.2024 r.]
- „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 15.09.2023 r.]
- Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie.
- Księga Cmentarna Charkowa 2003, s. 161.
- Księga Cmentarna Charkowa 2003, s. LXXIV.
- Roczniki Oficerskie Rezerw 1934, s. 123, 598.
- Rybka i Stepan 2021, s. 593.
- Leszek Skrzydło: Rody fabrykanckie. Łódź: Oficyna Bibliofilów, 1999, s. 80. ISBN 83-87522-23-6.
- XV–lecie 16/2 Pułku Ułanów Wielkopolskich (1919–1934). 1934, s. 42.
- Dz. Pers. MSWojsk., Nr 28 z 16 lipca 1921, s. 1151, jako ppor. Juliusz Heicel.
- Gdzie są Niemcy z tamtych lat - wspomnienia łódzkich Niemców. Sag mir, wo die Deutschen sind - Erinnerungen der lodzer Deutschen. Wydawnictwo Literatura, Łódź 1999, S - 23, język polski i niemiecki; ISBN 83-87080-91-8.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Edward Rajpold | Robert Staniszewski (pułkownik) | Maria Eugenia Jasińska | Alfred Nowacki | Wacław Lutomski | Janusz Stawski | Franciszek Moczkowski | Hilary Kielek | Ewaryst Jakubowski | Jan Jokiel | Wacław Frankowski (żołnierz) | Kazimierz Jesionowski | Mieczysław Teodorczyk (oficer) | Stanisław Wolski (podchorąży) | Konrad Bugajak | Jan Kowalewski | Czesław Twardowski | Paweł Dobrodziej | Zdzisław Głuszczyk | Andrzej Rosiński (wojskowy)Oceń: Juliusz Roman Heinzel