Juliusz Teodor Heinzel

---

Życiorys

Juliusz Teodor Heinzel, urodzony 7 stycznia 1861 roku, był osobą, która zapisała się na trwale w historii Łodzi. Był synem Juliusza Heinzla, znanego twórcy lokalnego imperium, oraz Pauliny Volkmann. Życie osobiste Heinzela było równie bogate, gdyż był mężem Anny Emilii Geyer i miał czwórkę dzieci. Wśród nich znajdował się Juliusz Roman Piotr Ryszard Heinzel, tragiczny ofiara zbrodni katyńskiej, a także jego bracia: Roman Cezary Ludwik Heinzel oraz siostry, Irma Olga Paulina Wikoria Rzewiska i Melita Anna Rafaela Karsch. Ostatnie dni życia spędził w dniu 21 sierpnia 1922 roku, a jego miejsce spoczynku znajduje się na Starym Cmentarzu w Łodzi, gdzie został pochowany w kaplicy Heinzlów.

Działalność biznesowa

Heinzel był człowiekiem wykształconym; ukończył liceum w Rydze w 1881 roku, po czym kontynuował naukę na Politechnice Ryskiej w zakresie chemii do 1888 roku. W wyniku swoich osiągnięć zdobył prawo do używania herbu Cesarstwa Rosyjskiego na wyrobach tekstylnych. Jako reprezentant przemysłu rosyjskiego uczestniczył w Wystawie Światowej w Paryżu w 1900 roku, za co otrzymał medal wyróżniający jego produkty. Do 1914 roku przed wybuchem I wojny światowej był jednym z głównych udziałowców w trzech istotnych spółkach akcyjnych: Spółce Akcyjnej wyrobów bawełnianych przy ul. Piotrkowskiej 104 w Łodzi, towarzystwie akcyjnym „Heinzel i Kunitzer” na Widzewie przy ul. Rokicińskiej 81 oraz w farbiarni i wykończalni przy ul. Piotrkowskiej 226. Jego zaangażowanie miało również głębokie znaczenie społeczne, gdyż uczestniczył w historycznym spotkaniu z carem Aleksandrem II oraz jego żoną, które miało miejsce 26 września 1884 roku.

Pozostała działalność

Poza działalnością biznesową, Juliusz Teodor Heinzel był również filantropem. Przewodniczył komitetowi budowy szpitala przy ul. Pańskiej, który obecnie znany jest jako szpital im. WAM. Działał jako koncesjonariusz Kolei Elektrycznej Łódzkiej oraz przyczynił się do rozwoju Łódzkich Wąskotorowych Elektrycznych Kolei Dojazdowych, a także pomógł w budowie linii tramwajowych do Zgierza i Pabianic. Jego pałac na Julianowie był miejscem spotkań z wieloma znanymi osobami, takimi jak Eugeniusz Bodo oraz ks. biskup Wincenty Tymieniecki, a on sam bywał gościem Ignacego Daszyńskiego. W 1916 roku zorganizował w swoim pałacu przy ul. Piotrkowskiej 104 kwestę na rzecz dzieci, podczas której zorganizowano wystawę sztuki, prezentującą jego cenne zbiory, w tym obraz „Patrol powstańczy” autorstwa Maksymiliana Gierymskiego. Jego zasługi dla miasta obejmowały również przewodniczenie komitetowi budowy archikatedry w Łodzi, podczas gdy jego rodzina ufundowała ołtarz główny tej świątyni w 1912 roku.

---

Oceń: Juliusz Teodor Heinzel

---