Rondo Solidarności w Łodzi

---

Historia i nazwa

W 1977 roku nastąpiła ważna zmiana dla łódzkiego węzła komunikacyjnego, gdy Rada Narodowa w Łodzi postanowiła, że otrzyma on nazwę Rond Ludwika Waryńskiego, po wcześniejszej przebudowie. Wkrótce potem, w 2000 roku, dokonano kolejnej modernizacji, która na nowo zmieniła charakter ronda. Nowa konstrukcja sprawiła, że utraciło ono cechy typowego ronda, a zamiast tego przekształciło się w skomplikowany układ powiązanych ze sobą skrzyżowań. Wprowadzono inteligentny system sterowania światłami, który miał na celu optymalizację płynności ruchu w tym węźle, reagując na zmieniający się natężenie ruchu.

Niestety, mimo wielu modyfikacji, podczas użytkowania zaczęły się pojawiać problemy z nawierzchnią oraz zatory, co doprowadziło do konieczności kolejnego remontu oraz niewielkiej reorganizacji w ruchu w 2003 roku. Utrzymano jednak dotychczasową nazwę, co świadczyło o przywiązaniu do historycznego kontekstu tego miejsca.

Ważnym momentem w historii ronda był rok 2005, kiedy to z okazji 25. rocznicy wydarzeń z 1980 roku Rada Miejska w Łodzi podjęła decyzję o zmianie jego nazwy na Rondo Solidarności. Uznano, że tym samym oddano należyty szacunek postaci Ludwika Waryńskiego, nadając mu znaczenie w kontekście historii miasta. Warto dodać, że wcześniejsze lokalne starania o nadanie rondu imienia św. Jana Bosko, prowadzone przez salezjanów z pobliskiej parafii, okazały się bezskuteczne.

Jednocześnie z nową nazwą ronda, na jego środku ustawiono rzeźbę „Drzewko Solidarności” autorstwa Jacka Ojrzanowskiego, które stało się symbolem tego miejsca oraz jego historycznego znaczenia.

Charakterystyka

Rondo Solidarności w Łodzi stanowi skomplikowany węzeł komunikacyjny, który składa się z trzech istotnych skrzyżowań: Źródłowej z al. Palki, Pomorskiej z al. Palki oraz Kopcińskiego. Oprócz tego, w strukturze węzła znajduje się również skrzyżowanie Kopcińskiego z Uniwersytecką i Pomorską. Największym natężeniem ruchu charakteryzują się al. Palki oraz ul. Kopcińskiego, które pełnią rolę części tranzytowej drogi krajowej nr 14, kierującej pojazdy w stronę Gdańska, Poznania i Warszawy.

Te skrzyżowania są ze sobą powiązane krótkimi odcinkami dróg, co umożliwia wykonywanie lewoskrętów oraz zawracanie. Na centralnej części tego układu znajduje się trawnik, na którym zlokalizowane są tory tramwajowe linii przebiegającej wzdłuż ul. Pomorskiej. Taki system drogowy powoduje, że przejazd przez węzeł, niezależnie od kierunku, często zmusza kierowców do dwukrotnego lub trzykrotnego zatrzymywania się przed sygnalizatorami świetlnymi.

W przypadku lewoskrętów i zawracania, kierowcy zmuszeni są do szybkiej zmiany pasa ruchu z prawego na lewy, co odbywa się na zaledwie kilku dziesięciometrowych odcinkach jezdni. Układ ten oraz jego często sprzeczne oznakowanie poziome są przedmiotem powszechnej krytyki społecznej. Na przykład dyrektor Wojewódzkiego Ośrodka Ruchu Drogowego w pobliżu zalecił, aby egzaminatorzy unikali prowadzenia tras egzaminacyjnych przez ten węzeł.

W październiku 2008 roku, związku z kolejnym planowanym remontem węzła, Miejska Pracownia Urbanistyczna w Łodzi ogłosiła konkurs na projekt nowej koncepcji węzła oraz jego otoczenia. 30 grudnia tego samego roku wyłoniono zwycięski projekt, który został opracowany przez Autorską Pracownię Architektury „Projekt”. W ramach tego projektu przewidziano przywrócenie tradycyjnego ronda z poprowadzeniem drogi krajowej nr 14 w tunelu.

---

Oceń: Rondo Solidarności w Łodzi

---