Lucjan Frakowski

---

Życiorys

Lucjan Frakowski przyszedł na świat 21 stycznia 1896 roku w Łodzi, w rodzinie Walentego oraz Stanisławy z Szubertów. Swoje wykształcenie rozpoczął, kończąc siedem klas w Polskim Gimnazjum Towarzystwa „Uczelnia”. W okresie przed rokiem 1914 pełnił rolę lidera uczniowskiej organizacji skautowej, której działalność cechowało silne zabarwienie narodowe w jego rodzinnym mieście. W 1913 roku, pod jego przewodnictwem, organizacja ta nawiązała współpracę z innym skautingiem, „Zarzewia”, prowadzonym przez Konstantego Zacherta.

Podczas I wojny światowej trafił do Oddziału Skautowego, który działał w strukturach Komendy Legionów Polskich. Następnie związany był z 6 pułkiem piechoty Legionów Polskich, gdzie awansował na stopień kaprala, a później plutonowego. W dniu 9 grudnia 1919 roku, na mocy decyzji z dnia 1 grudnia 1919 roku, Frakowski został mianowany podporucznikiem artylerii. Do grupy tej przydzieleni zostali byli podoficerowie z Legionów Polskich.

12 czerwca 1920 roku, został odkomenderowany z 1 pułku artylerii polowej Legionów do Szkoły Podoficerów Artylerii w Poznaniu. Z dniem 19 stycznia 1921 roku zatwierdzono go w stopniu porucznika, w korpusie artylerii, z grupą oficerów, którzy również służyli w Legionach Polskich. 1 czerwca 1921 roku był związany z Szkołą Podchorążych Artylerii w Poznaniu, a jego oddziałem macierzystym stał się 1 pap Leg.

3 maja 1922 roku, Frakowski uzyskał potwierdzenie swojego stopnia porucznika, który obowiązywał od 1 czerwca 1919 roku i przyznano mu 486. lokatę w korpusie oficerów artylerii. W latach 1923-1925 służył w Szkole Młodszych Oficerów Artylerii, działającej w Obozie Szkolnym Artylerii w Toruniu, jednocześnie pozostając oficerem nadetatowym w 11 pułku artylerii polowej znajdującym się w Stanisławowie. 1 grudnia 1924 roku awansował na kapitana, datując swój awans na dzień 15 sierpnia 1924 roku, przy 134. lokacie w korpusie oficerów artylerii.

Z dniem 1 marca 1925 roku przeniesiono go do 19 pułku artylerii polowej stacjonującego w Nowej Wilejce, a w listopadzie 1927 roku został włączony do kadry oficerów artylerii, z jednoczesnym przydziałem do Biura Ogólno-Organizacyjnego Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie, na stanowisko referenta. 1 sierpnia 1933 roku przesunięto go do 23 pułku artylerii lekkiej w Będzinie. W dniu 4 lutego 1934 roku awansował na majora, z datą starszeństwa ustaloną na 1 stycznia 1934 roku, uzyskując 13. lokatę w korpusie oficerów artylerii. 7 czerwca 1934 roku objął stanowisko w II dywizjonie tegoż pułku stacjonującego w Żorach.

W marcu 1939 roku Frakowski został wyznaczony na zastępcę dowódcy batalionu KOP „Małyńsk”. Pod koniec sierpnia 1939 roku przejął dowództwo nad tym oddziałem, prowadząc go w czasie kampanii wrześniowej. W czasie powstania warszawskiego 1944 roku walczył w Obwodzie I Śródmieście Armii Krajowej. Po zakończeniu walk i capitulacji powstania znalazł się w niewoli niemieckiej. Po uwolnieniu nadal pozostawał na emigracji. Zmarł 15 sierpnia 1969 roku w Anglii.

Lucjan Frakowski był żonaty z Ludwiką z Szymanków, która przyszła na świat około 1912 roku. Para doczekała się syna, Włodzimierza, urodzonego około 1936 roku. Niestety, oboje zginęli tragicznie w czasie powstania warszawskiego.

Ordery i odznaczenia

Lucjan Frakowski był uhonorowany licznymi odznaczeniami wojskowymi, które świadczą o jego bohaterstwie oraz wkładzie w odzyskanie i ochronę niepodległości Polski.

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6355,
• Krzyż Niepodległości – 17 marca 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
• Krzyż Walecznych, dwukrotnie,
• Złoty Krzyż Zasługi – 11 listopada 1937 „za zasługi w służbie wojskowej”,
• Srebrny Krzyż Zasługi – 10 listopada 1928 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”,
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
• Odznaka pamiątkowa Polskiej Organizacji Wojskowej,
• Odznaka za Rany i Kontuzje z jedną gwiazdką.

---

Oceń: Lucjan Frakowski

---