Ryszard Wilczyński (generał)

---

Życiorys

Ryszard Wilczyński, znany generał, swoje wojskowe początki rozpoczął w latach 1949–1951 jako podchorąży w Oficerskiej Szkole Wojsk Pancernych w Poznaniu, gdzie po pomyślnym ukończeniu nauki uzyskał stopień podporucznika w korpusie oficerów wojsk pancernych. Po awansie objął stanowisko dowódcy plutonu szkolnego, a od 1953 roku dowodził kompanią w 40 pułku zmechanizowanym 11 Dywizji Zmechanizowanej z siedzibą w Żaganiu.

W kolejnych latach jego kariera rozwinęła się w 17 pułku artylerii pancernej, gdzie w okresie 1954–1955 pełnił funkcję szefa sztabu batalionu. Następnie, w latach 1955–1957, zarządzał kompanią szkolną w 8 pułku czołgów średnich, również mieszczącego się w Żaganiu. W 1958 roku zdobył nowe umiejętności dzięki ukończeniu kursu specjalistycznego oraz Kursu Doskonalenia Oficerów w Oficerskiej Szkole Wojsk Pancernych, po czym wrócił do prowadzenia kompanii w 8 pułku czołgów.

W okresie 1960–1963 Ryszard Wilczyński podjął studia w Akademii Sztabu Generalnego WP w Warszawie, uzyskując tytuł prymusa w lipcu 1963. Po studiach pełnił rolę szefa sztabu oraz zastępcy dowódcy 13 pułku czołgów średnich w Opolu, a od 1965 roku dowodził 29 pułkiem czołgów średnich, również w Żaganiu. Jego kariera kontynuowała się jako zastępcy dowódcy 11 Drezdeńskiej Dywizji Pancernej ds. liniowych (1968–1969), a następnie jako student w Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. K. Woroszyłowa w Moskwie (1969–1971).

Po powrocie z Moskwy, Wilczyński został szefem sztabu oraz zastępcą dowódcy, a od 1972 roku kierował 10 Sudecką Dywizją Pancerną w Opolu. W 1978 roku ukończył Kurs Operacyjno-Strategiczny w tej samej szkole, co przyczyniło się do jego nominacji na zastępcę dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu ds. liniowych. Na mocy uchwały Rady Państwa PRL, która miała miejsce 5 października 1978 roku, awansował do stopnia generała brygady, a jego nominację wręczył mu dnia 11 października 1978 w Belwederze przewodniczący Rady Państwa PRL, profesor Henryk Jabłoński.

W latach 1984–1988 był odpowiedzialny za Zarząd Szkolenia Bojowego oraz pełnił funkcję zastępcy szefa Głównego Zarządu Szkolenia Bojowego, który prowadzony był przez generała broni Wojciecha Barańskiego w Warszawie. Następne lata, od 1988 do 1993, spędził jako szef Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Łodzi, a także jako dowódca garnizonu Łódź. Ostatecznie, 25 lutego 1993 roku, został pożegnany przez ministra obrony Janusza Onyszkiewicza, a stan spoczynku osiągnął z dniem 14 stycznia 1993 z powodu osiągnięcia dozwolonej granicy wiekowej.

Wilczyński spędzał swoje życie w Łodzi, gdzie również został pochowany w części wojskowej cmentarza Doły w Łodzi.

Odznaczenia

W ciągu swojej ponad czterdziestoletniej kariery wojskowej, Ryszard Wilczyński miał zaszczyt otrzymać liczne odznaczenia, które są wyrazem jego zasług oraz oddania dla służby wojskowej. Do najważniejszych z nich należą:

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1981),
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1974),
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1968),
• Złoty Krzyż Zasługi (1957),
• Medal 30-lecia Polski Ludowej (1974),
• Medal 40-lecia Polski Ludowej (1984),
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” (1971),
• Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” (1964),
• Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” (1956),
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1974),
• Srebrny medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju” (1968),
• Brązowy medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju” (1966),
• Złota Odznaka „Za zasługi w ochronie porządku publicznego” (1983),
• Srebrna Odznaka „Za Zasługi w Ochronie Porządku Publicznego” (1979),
• Brązowa Odznaka „Za Zasługi w Ochronie Porządku Publicznego” (1974),
• Złota odznaka „Za zasługi w zwalczaniu powodzi” (1979),
• Srebrna Odznaka „Za Zasługi dla Obrony Cywilnej” (1983),
• Złota odznaka „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej” (1981),
• Odznaka honorowa Polskiego Czerwonego Krzyża III stopnia (1975),
• Odznaka Zasłużony dla Śląskiego Okręgu Wojskowego (1974),
• Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1967),
• Kombatancki Krzyż Zasługi Stowarzyszenia Polskich Kombatantów SPK w Kraju (1991),
• Honorowa Odznaka Miasta Łodzi (1989),
• Odznaka honorowa „Za zasługi dla województwa gorzowskiego” (1983),
• Odznaka honorowa „Za zasługi w rozwoju województwa zielonogórskiego” (1983),
• Odznaka honorowa „Za zasługi w rozwoju województwa poznańskiego” (1982),
• Złoty Medal Pamiątkowy Wojskowej Akademii Medycznej (1992),
• Medal pamiątkowy za szczególne zasługi w realizacji zadań na rzecz rozwoju województwa wrocławskiego i miasta Wrocławia (1981),
• Medal pamiątkowy za zasługi dla Towarzystwa Przyjaciół Pabianic (1988),
• Jubileuszowy medal pamiątkowy Wojskowej Akademii Medycznej im. gen. dyw. Bolesława Szareckiego (1988),
• Medal pamiątkowy Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Pancernych im. Stefana Czarnieckiego,
• Medal pamiątkowy w uznaniu zasług dla rozwoju Centralnego Ośrodka Badawczo – Rozwojowego Technicznych Wyrobów Włókienniczych w Łodzi (1988),
• Medal „Za zasługi dla 1 Warszawskiej Dywizji Zmechanizowanej im. Tadeusza Kościuszki”,
• Pamiątkowa Odznaka 10 Sudeckiej Dywizji Zmechanizowanej (1994),
• Ryngraf Ministerstwa Obrony Narodowej (1993),
• Medal jubileuszowy „60 lat Sił Zbrojnych ZSRR” (1978, Związek Radziecki),
• Medal jubileuszowy „70 lat Sił Zbrojnych ZSRR” (1988, Związek Radziecki),
• Medal „30 lat Narodowej Armii Ludowej” (Bułgaria, 1974),
• Medal Za Umacnianie Przyjaźni Sił Zbrojnych II stopnia (Czechosłowacja, 1972).

---

Oceń: Ryszard Wilczyński (generał)

---